Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1995, Síða 158

156
MÚLAÞING
Ragna1), til að ræða við mig og grennslast um hagi mína. Þær hafa verið
svolítið forvitnar að sjá þennan systurson sinn og vildu auðsjáanlega
ganga úr skugga um að ég væri ekki að flana eins og bjáni út í bláinn.
Þær inntu mig m.a. eftir því hver fjárráð ég hefði og kannski man ég þau
mál betur þessvegna. Ég átti eitt hundrað og sjötíu krónur í peningum.
Ekki man ég til þess að þær gerðu við það neina athugasemd.
Þetta var allmikið fé í mínum augum og ekki verið átakalaust að fá
það í hendur ásamt peningum fyrir fari með Esjunni. LMega mátti fé
þetta skoðast sem aðaltekjur mínar á tveimur síðustu vertíðum fyrir aust-
an, á Hornafirði veturinn áður og á Seyðisfirði um sumarið og haustið.
Það sem sérstaklega knúði á í þessum peningamálum var það, að mér
var nauðsyn á að eignast nú föt af ástæðum er nú skal greina.
Þó skömm sé frá að segja þá man ég ekki fyrir víst, hvernig fermingar-
fötin mín voru. Ég held þó að þau hafi ekki verið svokölluð „matrosa-
föt“. En ég man að ég óx fljótt upp úr fermingarfötunum. Ég fermdist
1931 og 1932 komst ég ekki í þau lengur og því þurfti ég að fá ný föt.
Saumastofa Gefjunar seldi föt á þessum árum, þannig að sýnishorn af
fataefnum voru send út um land og þeim fylgdu teikningar, sem sýndu
hvernig skyldi slá máli á þann er sauma skyldi föt á. Það varð að ráði að
á mig voru keypt ein slík föt. Þau kostuðu sextíu krónur. Föt þessi voru
úr grófu brakandi grábrúnu efni. Sniðið eftir tísku þess tíma. Þó fékk ég
ekki að hafa buxurnar víðari en 56 cm, ef ég man rétt, en það þótti mér í
minna lagi. Þá voru víðar buxur í tísku og gjarnan mjög síðar, þannig að
þær tróðust stundum sundur við hælinn. Ég minnist þess einnig að okkur
strákum þótti þeir menn tilkomumestir sem áttu víðastar og síðastar
sparibuxur. Á dansleikjum rámar mig í danstilþrif sem við dáðumst að,
en eftir á að hyggja sýnast svolítið skopleg. Þetta tengdist hinum víðu og
síðu buxum þannig að gera enn tilkomumeira feiknalega löng og þung
dansspor sem herrann tók beint afturábak þar til hann var næstum að
falli kominn að því er virtist, en náði jafnvæginu með sérstakri snún-
ingssveiflu með dömu sína og allt kom glæsilega fyrir. Ekki kann ég
fagleg skil á danssporum þessum.
Fljótlega eftir að ég fékk þessi föt varð sá atburður í lífi mínu að ég
kyssti stúlku í fyrsta sinn, réttara sagt stúlkan kyssti mig. Þakkaði ég
þetta nýju fötunum og álit mitt á saumastofu Gefjunar óx.
En nú fjórum árum seinna varð ekki hjá því komist að reyna að fá sér
ú Ragna Þorvarðardóttir giftist fyrst Ambimi Ólafssyni frænda sínum frá Innri Njarðvfk
en síðan Bimi Franssyni ættuðum frá Dalvík og Noregi.