Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1995, Qupperneq 160

158
MÚLAÞING
tuttugu og fimm aurum á „pisseríinu“ í Bankastræti snemma morguns,
þegar ég var að leggja upp í ferðina á Rangárvöll.
Síðari hluta dagsins kom áætlunarbíllinn að brúsapallinum við veginn
að Gunnarsholti. Þar beið mín með hest og kerru Vilhjálmur Emilsson
fóstursonur afa míns og ömmu á Hánefsstöðum í Seyðisfirði. Við ókum
síðan í kuldanæðingi heim að Gunnarsholti og þótti mér þá gott að koma
til þeirra Hjálmars frænda míns og Sigrúnar konu hans, og var það
hvorki í fyrsta né síðasta sinn sem ég naut þeirrar stórkostlegu ánægju
að koma í þeirra hús.
Ég dvaldi í góðu yfirlæti í Gunnarsholti og fékk sendar frá föður mín-
um tuttugu og fimm krónur og þurfti engu að kvíða í peningamálum til
þess að komast suður í Njarðvík. Ég minnist þess að fyrsta desember fór
ég ásamt Hjálmari sýslumanni og e.t.v. fleirum niður að Strönd á Rang-
árvöllum, en Hjálmar flutti þar ræðu á samkomu, því þá var venja víðast
hvar held ég að halda fullveldisdaginn hátíðlegan.
Ég var í Gunnarsholti og hlustaði á í beinni útsendingu, eins og nú er
sagt, þegar konungur Breta Játvarður 8. (ókrýndur) afsalaði sér konung-
dómi vegna ástarinnar. Allt það mál var hin furðulegasta uppákoma.
Að lokinni ánægjulegri dvöl í Gunnarsholti fór ég til Reykjavíkur og
var þar rétt fyrir jólin. Sú ferð gekk þannig, að mér var ekið á hestakerru
frá Gunnarsholti að Hellu og þar beið ég í kaupfélagsbúðinni hjá Ingólfi
á Hellu eftir áætlunarbílnum fram eftir degi. Síðan var ekið á Selfoss og
komið þangað seint um kvöldið og gist yfir nóttina í því fræga húsi
Tryggvaskála.
Lagt var upp næsta morgun áleiðis til Reykjavíkur. Þegar á Kamba-
brún kom var það ljóst að heiðin var ekki ökufær sökum snjóa. Því var
það ráð tekið að allir farþegar skyldu ganga yfir heiðina, enda veður gott
þennan dag. Bifreiðastjóramir og hjálparmenn þeirra reyndu að koma
bifreiðunum yfir heiðina. Ég man það að við mættum mörgu fólki gang-
andi á austurleið.
Ef ég man rétt, þá var nokkuð áliðið dags er við komum í skíðaskálann
í Hveradölum, en þar skyldi beðið eftir rútunni ef hún kæmist yfir heið-
ina. Það byrjaði að snjóa á heiðinni síðari hluta dagsins og var slyddu-
veður í Hveradölum. Ég man hvað mér þótti skíðaskálinn glæsileg bygg-
ing enda nýlega byggður. Það er kannske minningin frá þessum degi
sem veldur því að mér hefir þótt raunalegt að ekki hefir tekist á síðari
árum að gera þennan stað vinsælan, en það er svo önnur saga.
Við biðum marga klukkutíma í skíðaskálanum og vorum í vafa um
hvort bifreiðin kæmist þangað. En fyrir harðfylgi bifreiðarstjórans og