Jón á Bægisá - 01.11.1994, Síða 28

Li Fu-yen
Chang Lao
Enginn veit hvaðan Chang Lao, Chang hinn aldni, kom eða hvert ættarnafn
hans var. Eins lengi og elstu menn í Luho-/isi'era rak minni til, hafði hann
verið fátækur garðyrkjumaður og hiíið í sömu götu, í nábýli við liðsforingja á
eftirlaunum, Wei Shu að nafni.
Dag nokkurn frétti Chang Lao, að Wei Shu hafði boðað hjúskaparmiðlara
heim til sín. Chang Lao áttaði sig gjörla á erindinu, svo hann beið eftir
miðlaranum við gatnamótin.
„Hvernig líður yður?“ ávarpaði hann hjúskaparmiðlarann, þegar hún kom
frá húsinu og út á götuna.
„Ágætlega, þakka yður fyrir “
„Mynduð þér vilja líta inn og snæða með mér kvöldverð? Ég hef eldað nokkra
valda rétti af þessu tilefni. “
„Nú er elskulega boðið. En ég held að ég verði að hraða mér heim. Farið er
að verða áliðið. “
„Ekki nærri strax. Það mun valda mér miklum vonbrigðum, ef þér afþakkið
boð mitt, af því að ég hef matreitt réttina sérstaklega handa yður. Auk þess vil
ég gjarna ráðgast við yður um áríðandi málefni.“
Nauðug viljug varð konan að þiggja boðið, en samt ekki algjörlega gegn
hug sínum, því hvað gat veitt henni meiri ánægju en kát pör og að vera boðið
upp á hressandi staup!
„Er satt að granni minn, herra Wei, ætli að gifta dóttur sína og hafi falið
yður að finna rétta manninn?“ spurði Chang Lao um leið og hann lyfti glasi
fyrir henni.
„Já, það er einmitt ástæða þess að hann bað mig að koma til sín.“
„Hvernig væri að láta mig hreppa hnossið?“ spurði Chang Lao og brosti
breitt. „Þótt ég sé aðeins garðyrkjumaður, þá þræla ég hörðum höndum og
vinn mér inn nóg til framfæris.“
Hjúskaparmiðlarinn rak upp stór augu. „Hvað?“ æpti hún og trúði tæpast
eigin eyrum. „Þér viljið biðja um hönd stúlkunnar? Eruð þér vissir um að þér
séuð ekki annaðhvort drukkinn eða þá viti yðar fjær? Hvaðan kom yður sú
hugmynd að stúlka af svo göfugum ættum myndi vilja gifiast garðyrkjumanni?
Þrátt fyrir að herra Wei hafi nýlega látið af embælti sínu í Yangchow og sé
ekki eins fjáður og hann var í eina tíð, þá þarf hann að gæta sóma síns og
stöðu í þjóðfélaginu. Hann treysti mér fyrir að sjá um hjónabandið af því, að
hann veit að ég get valið dóttur hans besta mannsefnið. Haldið þér að ég geti
farið og sagt honum að ég hafi valið honum óbreyttan garðyrkjumann fyrir
tengdason? Þér eruð kjáni að ímynda yður að vínstaup geti fengið mig til að
gera eitthvað sem ég sjálf tel vera óviðurkvæmilegt."
Að þessum beinskeyttu orðum sögðum hélt hjúskaparmiðlarinn foxill á
brott. En Chang Lao lét þetta ekki aftra sér Hann vildi ekki svo auðveldlega
gefa alla von upp á bátinn og margleitaði til hennar með erindi sitt.
„Gerið það fyrir mig að bera þetta upp við herra Wei,“ þrábað hann. „Ég
28
á Ó- - TÍMARIT ÞÝÐENDA 1994