Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.2013, Side 38

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 2. tbl. 89. árg. 201334
Það var löng leið á fyrri hluta síðustu aldar frá Hólsfjöllum, þar sem Elísabet
Ingólfsdóttir ólst upp, og suður til Reykjavíkur, í Hjúkrunarskóla Íslands. Elísabet
hafði mikinn áhuga á hjúkrun og að námi loknu átti hún eftir að koma víða við.
Hún vann á sjúkrahúsunum í Reykjavík, í Vestmannaeyjum og á Keflavíkurflugvelli
og í ein átta ár vann hún við hjúkrun í Bandaríkjunum. Elísabet er fyrsti hjúkrunar­
fræðingurinn sem lærði stómahjúkrun, hún fór í sérnám í geðhjúkrun strax og hægt
var að komast í sérnám á Íslandi og tók þátt í að koma á líknarmeðferðarteymi á
Landakoti. Elísabet hefur svo sannarlega frá ýmsu að segja.
KYNNTIST
SORG OG
DAUÐA
STRAX Í
BERNSKU
Elísabet fæddist á Grímsstöðum á Fjöllum
árið 1928 og bjó þar með fjölskyldu sinni til
sjö ára aldurs en síðan fluttist fjölskyldan
að Víðirhóli sem er norðar í sveitinni og
bjó þar í nokkur ár. Foreldrar Elísabetar
voru Ingólfur Kristjánsson og Katrín María
Magnúsdóttir og áttu þau fimmtán börn.
„Ég ólst upp á mannmörgu heimili og var
númer átta í systkinaröðinni. Þú getur
Fríða Björnsdóttir, fridabjornsdottir@gmail.com
ímyndað þér að það var oft ýmislegt um
að vera í svona stórum barnahópi. Við
ólumst upp við að taka strax þátt í öllum
heimilisstörfum og foreldrar okkar lögðu
mikla áherslu á að við legðum okkur
fram svo eitthvað mætti verða úr okkur.
Þau vildu að við reyndum að velja okkur
nytsamleg störf. Ég held að þetta hafi allt
mótað mig dálítið,“ segir Elísabet.
En hvers vegna valdir þú að fara í
hjúkrun?„Ástæðurnar voru ýmsar,
kannski meðal annars það að ég vissi að
hjúkrunarnemarnir fengu frítt húsnæði,
fæði og vinnuföt og það var hagstætt
fyrir okkur sem komum utan af landi.
Ég held að það hafi líka tengst heilmikið
uppeldi mínu. Ég kynntist afskaplega
fljótt sorg og dauða og varð þátttakandi