Þjóðmál - 01.12.2011, Qupperneq 72

Þjóðmál VETUR 2011 71
utanríkisráðherra . „Sumir eru verulega
óánægðir en þetta mál er þrátt fyrir allt ekki af
þeirri stærðargráðu að það steypi stjórninni .“
Hinn 9 . nóvember 2011 lagði Árni Páll
Árnason, efnahags- og viðskiptaráðherra,
minni sblað fyrir ríkisstjórn undir fyrir sögn-
inni: Kaup kínversks fjárfestis á hluta Gríms­
staða á Fjöllum . Þar sagði meðal annars:
Við mat innanríkisráðherra á því hvort veita
beri undanþágu og heimila fjárfestingu kín-
versks fjárfestis í fasteign hér á landi verður ekki
komist hjá því að draga þá ályktun að við slíka
ákvörðun beri að horfa til þess að stjórnvöld
hafa undirgengist samninga þar sem hvatt er til
fjárfestinga milli ríkjanna tveggja . Í minnisblaði
innanríkisráðherra frá 2 . september sl . kom
fram að í langflestum til fellum hafi umsóknir
erlendra aðila um sam bæri legar undanþágur
verið samþykktar . Sú stað reynd skapar lögmæta
væntingu um sam þykki og gerir því þá kröfu
til innan ríkis ráðu neytisins að það rökstyðji
sérstaklega þau efnis legu rök sem kunni að
vera fyrir hendi ef synjun kemur til álita af
hálfu ráðuneytisins, enda gildir jafnræðisregla
stjórnsýslulaga jafnt gagnvart erlendum
borgurum sem innlendum . Við það mat er
óhjákvæmilegt að hafa í huga þá staðreynd að
kaupsamningurinn er um hluta jarðar sem er
í óskiptri sameign með íslenska ríkinu og að
ekki er óskað eftir kaup um á hlut ríkisins í
jörðinni . Stjórnvöld munu því í gegnum óskipt
eignarhald að jörðinni hafa einstaka möguleika
á að hafa áhrif á nýtingaráform kaupandans,
langt um fram það sem stjórnvöld gætu gert
væri kaup samn ingurinn um jörð í hreinni eign
seljanda . […]
Ýmis sjónarmið hafa verið viðruð í opinberri
umræðu um þetta mál er vísa til meintrar hættu
af erlendri fjárfestingu af hálfu Kínverja og
að sérstök ástæða sé til varkárni þegar erlend
fjárfesting Kínverja á í hlut . Efnahags- og
viðskiptaráðuneytið telur af þessari ástæðu
óhjákvæmilegt að taka skýrt fram að ráðu-
neytið telur engar forsendur til að telja erlenda
fjárfestingu kínverskra fyrirtækja hér á landi
varhugaverðari en aðra . Fyrir liggur að vaxandi
þrýstingur er á erlenda fjárfestingu í kínversku
efnahagslífi . […] Umtalsverð pólitísk óvissa
er um framtíðarþróun í Kína og eðlilegt að
kínverskir fjárfestar kjósi að eiga einhverjar eignir
í grónum markaðshagkerfum . Öll þróuð iðnríki
sækjast því eftir kínverskri fjár festingu . […]
[T]elur efnahags- og viðskiptaráðuneytið að
ekki liggi fyrir nein efnisrök til að telja hags mun-
um Íslands ógnað með nokkrum hætti af er lendri
fjárfestingu af þeim toga sem hér um ræðir .
*
Þeir sem sætta sig ekki við stjórnvalds-
ákvörð un á borð við þá sem Ögmundur
Jónasson tók geta leitað álits umboðsmanns
alþingis á henni eða stefnt ráðherra fyrir
dóm til að fá álit á því hvort löglega hafi
verið að málum staðið .
Strax laugardaginn 26 . nóvember 2011
kynnti talsmaður Huangs á Íslandi, Halldór
Jóhannsson arkitekt, að umbjóðandi
sinn ætlaði „sér ekki að reyna að hnekkja
niðurstöðu íslenska ríkisins“ . Hann hefði
hins vegar orðið fyrir vonbrigðum yfir því
að ákvörðunin hefði verið tekin algjör lega
einhliða án nokkurrar tilraunar til samn-
ingaviðræðna . Í frétt á mbl.is 26 . nóvember
2011 er eftir Halldóri haft:
„Huang hafi sjálfur talið sig nálgast Ísland af
vinskap og með allt uppi á borðinu . „Það var
ljóst í upphafi að hann hafði engan áhuga á því
að fara einhverja bakdyraleið, það kom aldrei
til greina,“ segir Halldór . „Allt tal og moldviðri
í þá átt að það hafi átt að vinna þetta eftir
einhverjum öðrum hvötum en komnar eru
fram á ekki við rök að styðjast . Hann hefur sótt
til íslenskra ráðgjafa og lögfræðinga, þekkir vel
til íslenskrar vinnulöggjafar og hafði fullan hug
á því að vinna í samræmi við hana .“
Halldór sagðist sjálfur vera mjög vonsvikinn
fyrir hönd Norðurlands eins og þar segir:
Og ekkert síður fyrir hönd þeirra einstaklinga
sem þarna sáu möguleika á að selja eign sína .