Þjóðmál - 01.03.2013, Blaðsíða 96

Þjóðmál voR 2013 95
á óvart þessi skyndilegi hraði á málinu og
kviðu þeir því að þurfa að rýna í textann sem
nú hafði verið undirritaður og menn höfðu á
tilfinningunni að væri skelfilegur . Höfundur
lýsir því þannig að jafnvel landráð hafi komið
upp í huga sumra embættis mann a sem þó
þögðu þunnu hljóði stöðu sinnar vegna
(82) . Og án þess að því sé beinlínis haldið
fram að það hafi skipt sköpum um niður-
stöðu samningaviðræðn-
anna kemur fram í bókinni
að öðrum nefndar mönn-
um hafi þótt undarlegt að
Indriði Þor láks son, hægri
hönd Svavars í samn inga-
nefndinni, hafi jafnan leitast
við að fara út að borða á
kvöldin með viðsemjendum
sínum . Þetta er í samræmi
við orðróm sem var uppi á
meðan á viðræðunum stóð
en rataði aldrei í fréttir .
Vissulega má beita ýmsum
aðferðum við að landa góð-
um samningi . Kumpánleg-
heit skaða sjaldnast og
síst skyldu menn vanmeta samnings seiglu
glaðværustu manna . Allt á þó sinn stað
og stund og eitthvert tillit til málefnisins
hljóta menn í samningaviðræðum að taka
þegar þeir gefa færi á sér utan viðræðnanna .
Þegar opinberir embættismenn, sem margir
kalla ekki allt ömmu sína þegar kemur að
vinnutengdum veitingahúsaferðum erlendis,
hafa orð á þessum undarlegheitum Indriða
má leiða líkum að því að tengslamyndun hans
hafi kannski farið fram úr því sem eðlilegt
gat talist í ljósi eðli máls og hagsmunanna
í húfi . Indriða er annars lýst í bókinni
sem talnaglöggum en fremur þverum og
þurrum á manninn (35) . Í því ljósi, skyldi
snæðingur Indriða með viðsemjendum
Íslendinga kannski hafa haft þessi áhrif á
niðurstöðuna?
Sigurður tekur ágætlega saman vanga-
veltur um afstöðu ýmissa manna til samn-
ingsleiðarinnar . Eftir undirritun Icesave-I
áttuðu fleiri sig á að samningurinn var í
raun bara samkomulag um greiðslukjör
og greiðslufyrirkomulag en ekkert fjallað
um skuldbindingar eða greiðsluskyldu . Í
bókinni er haldið til haga sjónarmiðum
íslenskra lögfræðinga sem strax í upphafi
mæltu eindregið fyrir
dómstólaleiðinni . Einnig
eru rifjaðir upp ýmsir aðrir
þætt ir sem hefðu átt að
verða til þess að dómstóla-
leið in væri í það minnsta í
um ræðunni af hálfu stjórn -
valda . Sem dæmi er nefnt
erindi Gary Roberts, sem
var formaður bresku samn -
inga nefndarinnar, á ráð -
stefnu í Prag, um nýjar
reglur fyrir fjármálaheim-
inn . Að mati Sigurðar hefði
mál flutn ingur Bretans
getað rennt stoðum undir
þá málsástæðu Íslendinga
að engin ríkisábyrgð væri á skuld bindingum
inn stæðu tryggingasjóðs . Af hálfu íslenskra
stjórn valda, og samn inganefndanna, var
hins vegar ekkert gert með vaxandi umræðu
innan ESB um að þörf væri á endurskoðun
alls regluverks er lyti að fjármálamörkuðum .
Þvert á móti voru háværar raddir úr heimi
hagfræðinnar, með Gylfa Magnússon við-
skiptaráðherra og í leyfi sem dósent í hag-
fræði við Háskóla Íslands (ranglega titlaður
prófessor, 100) í broddi fylkingar, sem
hvöttu eindregið til samninga hvað sem allri
lagaskyldu kynni að líða . Ummæli margra
þessara ákafa manna eru rifjuð upp í bókinni,
ein frægust úr munni Gylfa um „Kúbu
norðursins“ . Kollegi Gylfa úr háskólanum,
Þórólfur Matthíasson, bætti um betur og
dró Norður-Kóreu líka inn í málið . Það er