Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 23

13
1880
6. Kom til umrœðu hinn svo kallaði þingmannavegur, sem er aðalþjóðvegur og pöst- 15
vegur yfir Yaðlaheiði milli Eyjafjarðarsýslu og I>ingeyjarsýslu. — 19. sept. 1876 gjörði
amtsráðið tillögu um það, hverjir vegir hjer í amtinu skyldu vera taldir fjallvegir,
og var þingmannavegur þar á meðal. Tillögur amtsráðsins í þessu máli höfðu á
sínum tíma allar verið samþykktar af landshöfðingja í auglýsingu um fjallvegi 9. nóv.
s. á. að undanskildum þingmannavegi, er einn var eptir skilinn. Nú hagar svo til,
að þessi vegur er einmitt fjölfarnari en nokkur annar fjallvegur í þessu amti, bæði
vegna þess að hann er í nánd við Akureyri, og af því hann liggur upp frá botni
Eyjafjarðar, er skerst 7 mílur inn í landið og hindrar allar landferðir til austurs og
vesturs milli hinna ytri sveita í Eyjafjarðar- og pingeyjarsýslu, on á hinn bóginn
aðskilur hátt og ófœrt fjall hinar innri sveitir þessara sýslna. Amtsráðið varð því
enn sem fyrri að álíta, að vegur þessi eigi sjálfsagt að teljast með fjallvogura lands-
ins, en engan veginn með byggðavegum, samkvæmt lögum 15. okt. 1875, um vegina
á Islandi. Af þessum orsökum vildi amtsráðið loyfa sjer að fara þess á leit við lands-
höfðingja, að hann vildi ákveða, að þingmannavegur yfir Vaðlaheiði yrði hjer eptir
talinn hinn 28. fjallvegur landsins.
7. J>á voru yfirskoðaðir sýsluvegareikningar fyrir árið 1878 úr öllum sýslum amtsins,
og þótti eigi ástœða lil að gera nema eina lítilfjörlega athugasemd við einn þeirra.
8. Samið yfirlit yfir fjárhag sýsluvegasjóðanna ár 1878.
9. Forseti framlagði brjef dags. 19. marz þ. á. frá sýslumanni Húnvetninga, cr fer þess
á leit fyrir hönd sýslunefndarinnar, að Jónas nokkur Guðrnundsson á Stórugiljá fái
verðlaun úr búnaðarsjóðnum fyrir það, að hann hofir lagt fyrir sig að grafa brunna,
og alls starfað að grepti 54 brunna. Sýslunefndinni hafði þótt Jónas vinna hjeraði
sínu þarfaverk með þossu, og vera verður launa fyrir það, án þess hún þó veitti
honum neitt af sýslusjóði í því skyni. Amtsráðið áleit, að það gæti eigi orðið við
þessari bón, bæði af því lítið fje væri til útbýtingar í sjóðnum, og í annan stað
margt með að gjöra, er lá enn þá nær tilgangi sjóðsins. En amtsráðinu virtist vel
til fallið, að sýslunefndin sjálf, scin bezt kann að meta það gagn, er Jónas hefir
gjört sýslunni með brunnagrefti sínum, þóknist honum eitthvað fyrir það af sjóði
sýslunnar.
10. þ>á var yfirskoðaður reikningur jafnaðarsjóðs aratsins fyrir 1878. Hafði forseti eigi
getað sent hann í tœkan tíma til hinna kosnu amtsráðsmanna, moð því nokkur fylgi-
skjöl hafði vantað. í reikningi þessum eru talin ýms gjöld til fangahúsanna í amt-
inu, þótt viðhald þeirra sjo með lögura 2. nóv. 1877 lagt á landssjóðinn frá 1. jan.
1878. En hæði var það, að sumt af þoim kostnaði, sem hjer var fœrður jafnaðar-
sjóðnum til útgjalda á árinu, var í rauninni frá árinuáundan, og svo var hinu öðru
þannig varið, að þó hinir keyptu munir væru eigi útvegaðir fyr en 1878, þá hefði
að rjettu lagi átt að vera búið að útvega þá fyrri. Amtsráðinu virtist því sanngjarnt,
að jafnaðarsjóðurinn borgaði þennan kostnað í þotta skipti. Annars áleit amtsráðið,
að fangahúsið í Húsavík væri mjög óþarft og að eins til kostnaðarauka. Tvær smáar
leiðrjettingar voru gerðar, sem teknar verða til greina í reikningnum fyrir 1879.
11. I>ví næst voru yfirfarnir reikningar nokkurra sjóða, sem eru undir umsjón amtsráðs-
ins, allir fyrir árið 1878.
J>essir sjóðir eru:
1. Búnaðarsjóður norður- og austuramtsins.
2. Jökulsárbrúarsjóðurinn í Norðurmúlasýslu.