Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 29

19
1880
— Brjef landshöfðingja til stiptsyfirvaídnnna um tekjuskatt presta og hest- 21
eldi. — Út af fyrirspurn frá pröfastinum í Kangárvallasýslu hafa stiptsyfirvöldin í þókn- “7' ^an
anlegu brjefi frá 14. þ. m. beiðst úrlausnar minnar um, hvort prestum sje ekki
heimilt samkvæmt þessum orðum í 7. gr. laga um tekjuskatt 14. desbr. 1877: «Frá öll-
um tekjum af atvinnu skal dreginn sá kostnaður, er varið hefir veiið til að reka hana«
að draga hesteldi frá tekjum sínum, þegar þær eru taldar fram til tekjuskatts.
Fyrir því vil jeg þjónustusamlega tjá yður það, er á eptir fer, til þóknanlegrar
leiðbeiningar og birtingar fyrir hlutaðeiganda.
Eins og 5. gr. nefndra laga með því að ákveða, hvað telja beri með tekjum af
atvinnu, er skatt skal af greiða, gjörir mun á lj tekjum af verzlun, sjóferðum, iönaði,
veitingasölu, handiðn og hverjum öðrum bjargræðisvegi og 2) tekjum af embætíum og
sýslunum, þannig er í 7. gr. tilsvarandi sundarliðun, þar eð 2. liður 7. gr. á við atvinnu-
vegi þá, er nefndir eru undir tölulið 1, en 3. liður 7. gr. segir fyrir um, hvað diaga
megi frá skattskyldum tekjum af embæt.tum, og er þessi ákvörðun svo hljóðandi: «frá
tekjum af embættislaunum má telja skrifstofukostnað, svo má og fœra til útgjalda eptir-
laun og aðrar kvaðir, er á embættinu liggja»; og þessi orð verða varla skilin öðruvísi en,
að þau telji allt það, er samkvæmt lögunum má draga frá tekjum hlutaðeigandi embætt-
is til að finna út upphæð þá, er skatt skal af greiða. fetta verður, að því er mjer virð-
ist, enn þá augljósara, þegar þess er gætt, að sleppt hefir verið úr lögunum ákvörðun,
er frumvarpið til nefndrar greinar innihjelt um, að þegar tekjurnar væru lagðar í skatt,
skyldi draga frá það, sem greiðandi á því ári hofði greitt beinlínis í gjöld til landssjóðs-
ins, í sveitargjöld eða til kirkna, í tíund eða sem leigur af skuld, og í annan stað, að
felld voru úr greininni þessi orð: «o. fi. sem er samfara embættinu», er stóðu í frum-
varpinu næst á eptir orðunum: «frá tekjunum af embættislaunum má telja skrifstofu-
kostnað».
Jeg vil loksins geta þess, að þó það megi álítast nauðsynlegt fyrir þá presta, er
útkirkjum eiga að þjóna, að fóðra reiðhest á vetrum til þess að geta framkvæmt guðs-
þjónustugjörðir á útkirkjum sínum, og þó að þetta geti verið nauðsynlegt einnig fyrir
aðra presta til þess, að þeir, ef á þarf að halda, geti framkvæmt prestverk t. d. barna-
skírn í heimahúsum, vitjað sjúkra og húsvitjað í sóknum sínurn, þá mun hesteldið á hinn
bóginn að öllum jafnaði vera tekjur af prestssetrinu; en þossar tekjur teljast samkvæmt
5. gr. laganna okki með tekjum þeim, er skatt skal af greiða.
— Brjef landsliöfðiligja til beggja amtmanna um styrk til oflingar búnaði.— ÍÍ2
í 9. gr. C. 4. fjárlaga þeirra fyrir árin 1880 og 1881, er staðfest voru af konungi 24. 27- ian'
okt. f. á., er veittur 10000 kr. styrkur fyrir hvort um sig af þessum árum til eflingar
búnaði; en jafnframt er bœlt við þessum orðum : «af því allt að helmingi til búnaðar-
fjelaga og búnaðarsjóða». Eins og jeg álít það skyldu mína við skiptingu nefndra upp-
hæða að sjá um, að ömtin verði í sem jöfnustu hlutfalli aðnjótandi fjárveitingar þess-
arar, þannig er það ósk mín einkum og sjer í lagi að taka tillit til uppástungna þeirra,
tillaga og meðmæla, er amtsráðin kynnu að finna tilefni til að koma fram með við-
víkjandi því, hvernig verja beri nefndu fje.
Bónarbrjef um styrk af nefndu fje óska jog því, að verði sond yður, herra amt-
maður, áleiðis til mín, og ber að láta þcim fylgja ummæli amtsráðsins, eða, ef eigi má
fresta málinu, þangað til amtsráðið kemur saman, álit yðar, herra amtmaður, fyrir hönd