Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 36

1880
26
33
19. febr.
33
20. nóv.
1879
34
12. jan.
bættis verði gegnt, og að tillit til hagsmuna hlutaðeigandi sœkjanda hlýtur í samanburði
þar við að lúta í lægra haldi. ]?að verður því í hvert skipti, sem prestakall er veitt, að
vera skylda biskupsins að mæla ekki með og skylda landshöfðingjans að kalla ekki þann
prest, sem annaðhvort af þeirri ástœðu, að hann hefir nýlega feugið annað prestakall og
fiuzt að því, eða af öðrum ástœðum ekki verður álitinn verðugur til að fá það presta-
kall, sem hann sœkir um. Hins vegar er það vitaskuld, eins og þjer haíið tekið fram,
herra biskup, að sjerstakar kringumstœður geta stundum kornið því til leiðar, að brugðið
verði af þessari reglu.
Með því ekki er enn tekin nein ákvörðun um skiptinguna á fje því, sem veitt
er í 12. gr. A. b. 1. fjárlaganna, og með því Reynistaðarklausturs-brauð, svo framarlega
sem lögin um aðra skipun prestakalla öðlast konunglega staðfesting, mun verða auglýst
sem laust, — endursendast hjer með tvö fyrnefnd bónarbrjef til þóknanlegra aðgjörða
herra biskupsins, þegar þau skilyrði, sem þar eru nefnd, koma fyrir.
— Brjef ráðgjafans fyrir Island til landshöfðingjd um stœrð vöruflutniriga-
skips milli þýzka ríkisins og íslands. — Ráðgjafinn hefir meðtekið þóknanlegt
brjef yðar, herra landshöfðingi, frá 7. f. m. lútandi að erindi, sem hingað hafði verið sont
og þar sem verzlunarhúsið Carl Franz Siemsen í Hamborg fer þess á leit, að folldur verði
úr gildi úrskurður, sem amtmaðurinn yfir suður- og vesturumdœmi íslands hefir kveðið
upp 3. júní þ. á. um, að nofndu verzlunarhúsi hafi verið óheimilt að flytja vörur frá
Flensborg til íslands á skipinu Clarine, sem að eins ber 22'A tons að f'armrúmi. Fyrir
því skal yður hjer með tjáð til þóknanlegrar leiðbeiningar og birtingar, að fyrgreindur
amtsúrskurður er hjer með úr gildi felldur, og að því beri að endurborga beiðandanum
20 kr. sekt þá til fátœkrasjóðs Reykjavíkurkaupstaðar, er getur um í úrskurðinum, sje búið
að greiða hana1.
Samning’iir
um póstgufuskipaferðirnar.
Ráðgjafinn fyrir ísland og hið sameinaða gufuskipaQelag hafa í dag gjört sín á
millum svo látandi
SAMNING
um gufuskipaferðir millum Danmerkur, Færeyja og íslands frá 1. janúar 1880 að telja.
1. gr-
Fjelagið skuldbindur sig hjermoð til að láta 2 gnfuskip, er sjeu vel löguð til
ferða þeirra, er í þessum samningi er um að rœða, fara á ári hverju 4 ferðir fram og
aptur millum Kaupmannahafnar og Reykjavíkur eða annarar hafnar á íslandi — og komi
skipið við í pórshöfn eða einhversstaðar annarstaðar á Færeyjum — og 5 ferðir (fram
og aptur) norðan um ísland og eyjar þær, er urn það liggja, allt samkvæmt ferðaáætlun
1) Amtsúrskurðuvinn var byggður á 3. gr. laga 15. apríl 1854, sem meðal annars segir: „pó má
„okki liafa utanrlkisskip 15 lesta og þaðan af minni til vöruflntninga hvorki hafna á milli á Islandi, nje
„milli íslands og hinnahluta ríkisins". Ráðgjafinn hefir álitið, að engin heimild væri til að
láta ákvörðun pessa ná til flutninga milli íslands og utanríkislanda; cn einkarjettindi danskra smáskipa
til flutningsferða hafna á milli á íslandi og milli íslands og Danmerkur eruúr gildi numinmeð löguml7.
apríll868, að pví er snertir skip úr útlendum ríkjum, sem njóta forrjettinda í verzlunarviðskiptum sínum
við Danavoldi, og telst pýzka ríkið með poim, sjá dómsmálastjórnarbrjef 25. júní 1868 í ttðindum um
stjórnarmálefni II. bls. 537.