Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Blaðsíða 131

Stjórnartíðindi B. 18.
121
1880
— Brjef landshufðingja til yfirakattanefndarinnar í ísafjarðarsýslu um tekju-
skatt verzlunar. — Eptir aö hafa meðtekið álit yíirskattanefndarinnar um 2 kæru-
skjöl frá verzlunarstjóra Vilh. Holm á ísafirði, þar sem hann ber sig upp undan úr-
skurðum nefndarinnar frá 17. janúar og 21. febrúar þ. á. viðvíkjandi sæti hans í yfir-
skattanefndinni og viðvíkjandi skattskyldum tekjum verzlunar þeirrar, er kærandi veitir
forstöðu á ísaíirði, vil jeg tjá nefndinni það, or nú segir, til þóknanlegrar leiðbeiningar
og birtingar fyrir hlutaðeiganda.
Mál þetta er svo til komið, að eptir að kærandi 29. október f. á. hafði skýrt
frá, að tekjur verzlunar þeirrar, er hann veitir forstöðu, hefðu verið á árinu Vio77—
'/io78 8192 kr. 18 a., úrskurðaði skattanefndin tekjur verzlunar þessarar á almanaks-
árinu 1878 13000 kr. þessum urskurðí skaut kærandi 31. desbr. f. á. til yíirskatta-
nefndarinnar og heimtaði, að dregnar yrðu frá hinni úrskurðuðu upphæð 6870 kr. 46 a.,
sem hann tolur, að verzlunin hafi tapað á árinu í dánarbúum, og ályktaði þar á eptir
skattanefndin 17. jan. þ. á., að kærandi, sem er einn í yiirskattanefndinui ætti að víkja
úr sæti sínu í þossu máli og staðfesti yfirskattanefndin þar eptir 21. febr. þ. á. hinn
áfrýjaða úrskurð skattanefndarinnar.
Hvað nú fyrst snertir úrskurð yfirskattanefndarinnar frá 17. janúar þ. á. hofir
kærandinn fært það til, að hann sjálfur eigi ekkert í verzlun þeirri, er hann veitir for-
stöðu, hún sjo eign vorzlunarhússins M. W. Sass & Sönner í Kaupmanuahöfn, og sjo
því kæra hans ekki yfir tekjur haus oigin; en 22. gr. laga 14. desbr. 1877 skipi að oins,
að sá, er kærir yfir ákvörðun skattanefndarinnar um tekjur, er hann sjálfur hefir haft,
eigi að víkja úr sæti sínu. En hjer við er það að athuga, að grein þessi inniheldur
onga takmörkun á rjetti þeim, er yfirskattanefndin hefir til í einstökum málum, er snerta
hag einstakra yfirskattanefndarmanna að úrskurða, að þeir eigi að víkja úr sætum sín-
um; hún mælir að eins fyrir, að nefndarmaðurinn, hveruig sem á stendur, eigi að víkja
úr sæti sínu, þcgar hann sjálfur hefir kært yfir ákvörðun skattanefndarinnar um hans
eigin tekjur, og .lætur hún hitt vera komið undir úrskurði nefndarinnar, hvort hlutað-
oigandi eigi að halda sæti sínu, ef annar kærir yfir ákvörðun um tekjur nefndarmanns-
ins, eða ef hann sjálfur kærir út af tekjum annara. En ákvörðun yfirskattanefndarinnar
í þossu máli finn jog því síður ástœðu til að breyta, sem málið er einmitt sproltið af
teknaskýrslu, er kærandi sjálfur hefir gefið. Hins vegar hefði nefndin átt að kalla kær-
andann á þann fund, er honum var vikið úr sæti hans á, en að yfirskattanefndin van-
rœkti það getur því síður haft neina þýðingu, sem ályktun nefndarinnar um, að kærandi
viki úr sæti sínu, var gjörð í oinu hljóði; og er því enginn vatí um, að niðurstaðan
hefði orðið hin sama, þótt kærandi hefði verið sjálfur á fundi.
Að því er snertir spurninguna um það, hvort skuldakröfur frá oldri árum, or
hafa reynzt ófáanlegar, skuli taldar frá viðkomandi tekjum, verður úrskurður yfirskatta-
nefndarinnar að álítast fullnaðarúrskurður, og fæ jeg ekki betur sjeð, en að hann sje á
góðum rökum byggður. Tekjur hlutaðeigandi verzlunar hafa ekki verið fundnar á þann
hátt, að talið hafi verið, hvað fjárstofn verzlunarinnar hafi vaxið eða rýrnað, og hverju
eigendurnir haíi eytt á viðkomandi ári sjer og sínum til viðurværis, nytsemdar, munaðar
o. s. frv., on kærandinn hefir sjálfur gjört reikninginn á þaun hátt, að taldar hafa verið
hinar einstöku tekjugreinir og þeim síðan jafnað saman við útgjöldin. fegar reikning-
urinn er gjörður á þann hátt, fær það ekki mikla þýðingu, þótt einstakir liðir af fjár-
stofninum rýrni. Áður en slíkur eignarmissir átti sjer stað, gátu að eins vextirnir af
fje því, sem hlutaðeigandi hefir tapað, komið til greina, þegar tekjurnar voru reiknaðar
Hinn 24. ágúBt 1880.
413
23. júlí.