Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Qupperneq 167

157
1880
lakara letri og samskonar Ieturbreytingu) og ísafoldar prentsmiðja hafði gjört, en þessu
svaraði Einar ekki. Með því nú að rektor við samanburð á skólaskýrslu þeirri, er prent-
uð hafði verið í ísafoldar prentsmiðju, við skýrslur þær, er Einar þórðarson áður hafði
prentað fyrir skólann, komst að þeirri niðurstöðu, að skýrslan fengist prentuð með marg-
broyttara og fallegra letri, með smekklegra frágangi og meiri vandvirkni í ísafoldar
prentsmiðju, en í prentsmiðjn Einars fórðarsonar, verður það ekki álitið, að þeira rjetti
hafi verið traðkað, sem Einari pórðarsyni var heimilaður í kaupsamningnum, þó skóla-
skýrslan hafi í ár verið prentuð í ísafoldar pientsmiðju.
Til leiðbeiningar, þegar um slík mál yrði að rœða eptirleiðis, læt jeg hjer með
fylgja eptirrit eptir fyrnefndri 4. gr. samningsins frá 29. desbr. 187G1.
— Tirjef landsllöfðingja til amtmnnnsinn yfir suflur- og vesiurumdœminu itm fram-
fœrslusveit tóm th ú sma n n s. — í brjefi frá 13. þ. m. hafið þjer, herra aratmaður,
sagt mjer álit yðar uin áfrýjun hreppsnefndarinnar í Kjalarneshreppi á úrskurði yðar frá
10. oktbr. f. á., er ákveður Sigurð Jónsson sveitlægan í Kjalarneshreppi.
Vorið 1868 fluttist Sigurður úr fœðingarhreppi sínum Kjalarneshreppi inn í Sel-
tjarnarneshrepp. Hann var þá grasbýlismaður eða bóndi, en vorið eptir 1869 settist
hann að í hinum sama hieppi sem tómthúsmaður og á útmánuðum veturinu 1878—79,
varð honum veittur styrkur úr fátœkrasjóði.
I>að cr nú sannað, að Sigurður hafi ekki leitað leyfis til tómthúsmennsku í Scl-
tjarnarnesshreppi, fyr en vorið 1870, þá cr hann beiddist slíks leyfis munnlega af hrepp-
stjóranum í Seltjarnarnesshreppi. þeim ber ekki saman um, liverju hreppstjórinn hafi
svarað, en um það er enginn vafi, að hreppstjórinn heflr ekki synjað Sigurði brjeflega um
húsmennskuleyfi, og það virðist einnig viðurkennt af Seltjarnarnesshreppi, að síðan liafi
verið jafnað á hann sveitargjöldum.
Hreppsnefndin í Kjalarneshreppi hefir nú haldið því fram, að sveitarstjórnin í
Seltjarnarneshreppi hafi þegjandi samþykkt tómthúsmennsku Sigurðar með því að jafna
á liann gjöldum til Seltjarnarnesshrepps, og að slíkt samþykki þar að auki liggi í því,
að hreppstjórinn aldrei neitaði Sigurði skriflega um tómthúsloyfi, en það-virðist ekki
nauðsynlegt að rannsaka, hvort þetta álit sje á rjettum rökum byggt, því það er ljóst,
að fardagaárið 1869—70, er Sigurður dvaldi í húsmennsku án þess að beiðast leylis til
þcss, getur samkvæmt 12. gr. tilsk. 26. maí 1863 um lausamenn og húsmenn, ekki tal-
1) Grein pessi segir svo:
„Loksins skuldbind jeg, kaupandi, mig og eptirkomandi eigendur timgetinnar prentsmiðju til
ftess, að taka að mjer fyrir sanngjarna borgun — en í possu tilliti skal hliðsjdn böfð sumpart af borg-
un peirri, sem áður hefir greizt fyrir pcss konar vork, sumpart peirri, sem aðrir prentarar hjer í bœn-
um bjóðast til að taka sllkt vcrk að sjer fyrir — prentun peirra bóka eða rita, sem hið opinbera læt-
ur út gefa og að flýta slíku prentunarverki sem mest má verða, cða láta ekki önnur prentunarstörf
Bitja í fyrirrúmi. Tíl pessarar skuldbindingar frá hálfu prcntsmiðjunnar svarar sú sknldbinding frá
hálfu hins opinbera, að láta pcss konar prontstörf framkvæma í umrœddri prentsmiðju, ef hún vill pau
að sjer taka fyrir sama vorö og að öðru leyti með jafngóðum kjörum fyrir bið opinbera, sjer í lagi að
pví er snertir flýti og vandvirkni, sem bjóðast kynni af einhverri annarri prentsmiðju iijer í bœnum.
pað skal berlega tekið fram, að kaupanda er hjer með ekki lofað n e i n u m ú t i 1 o k a n d i r j e 11 i
til að prenta fyrir bið opinbera, heldur að eins rjetti til öðrum fremur að framkvæma slík prentstörf,
að pví leyti hann vill taka pau að sjer fyrir sömu borgun og leysa pau jafnfljótt af bendi og aðrir
gcta gjört.
1.5»
21. okp
(5ð
25. okt.