Skagfirðingabók - 01.01.2010, Qupperneq 39

39
MinningABroT FrÁ VEgAVinnuÁruM Á VATnSSKArÐi
farið að við jón minn fyndum fyrir
nálægð þeirra Bólu­Hjálmars, sem
þarna átti sínar síðustu lífsstundir og
Stebba í Seli, sem lagð ist milli þúfna
og grét þegar skóla piltar fóru fram hjá
á leið suður. Ekki gleymdist okkur
heldur alþýðuskáldið góðkunna, jón
Árnason bóndi á Víði mýri, vinur
gamla Hjálmars.
nýir félagar bættust í hópinn. Af
þeim skal hér nefndur jóhannes geir
jónsson, sem þá gekk raunar undir
nafninu nonni jóns eða nonni jóns
kennara. Hann var sonur jóns Þ.
Björnssonar skólastjóra á Sauðárkróki,
kennara míns og vinar til margra ára.
Við nonni höfðum alla tíð frá því að
við vorum smápattar verið nánir vini r,
leikbræður og síðar sálufélagar og
hélst sú vinátta alla tíð, þar til nonni
lést fyrir fáum árum. nonni sýndi þá
þegar ótvíræða listræna hæfileika og
teiknaði hann m.a. myndir af sumum
okkur vegavinnumönnum í nokkrum
eintökum og gaf helstu vildarvinum
sínum. Ég sé að þann 4. júlí 1944 hef
ég skrifað í dagbók mína: „nonni
teiknaði fjölmargar myndir af okkur í
kvöld, auðvitað skopmyndir. Var
hlegið mikið af“. Flestar þessar myndir
munu nú týndar og tröllum gefnar.
Ekki þó alveg. Fyrir allmörgum árum
færðu þau hjón Hansína jónsdóttir og
ragnar örn Héraðsskjalasafninu á
Sauðárkróki möppu með teikningum
jóhannesar geirs af Vatnsskarðsmönn­
um. Hansína er dóttir jóns Skag­
firðings. Hafði gamli maðurinn geymt
þessar myndir eins og hans var von og
vísa og sá hvorki á þeim blett né
hrukk u. Alls er óvíst að þetta séu allar
teikningar jóhannesar af okkur vega­
vinnumönnum. Vera má að ein hvers
staðar leynist fleiri.
og er nú komið að því sem átti að
verða aðalefni þessar frásagnar minnar:
teikningar nonna jóns kennara af
Vatnsskarðsmönnum.
Steinsbræður með Jóa Dalmann á milli sín.