Skagfirðingabók - 01.01.2010, Síða 55

55
ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI OG ÚR HEGRANESI
raulaði hann gjarnan eða sönglaði eitt­
hvað þegar vel lá á honum. Ég var
hugfanginn að horfa á karlinn þar sem
hann stóð við aflinn og blés í kola­
glæðurnar með því að toga í spotta
upp og niður. Þegar járnið var
rauðglóandi tók hann smíðahamarinn
og sló glóandi járnið og mótaði það að
vilja sínum, hvort sem hann var að
smíða skeifur undir hesthófa eða eitt­
hvað annað. Að horfa í rauðar glæðurn­
ar, sem ýmist lýstust eða dofnuðu, var
eitthvað svo seiðandi að ég gleymdi
stund og stað.
Litli bróðir – 11. ágúst 1923
Mamma mín var svo voða mikið lasin
að ég fékk að sofa uppi á efri hæðinni
hjá Ragnheiði. Það var komin einhver
ókunnug kona og það var svo skrýtin
lykt í kjallaranum hjá okkur. Morgun­
inn eftir lá mamma enn í rúminu, en
hún var ekki ein þar. Einhver lítil
mannvera var að sjúga á henni brjóstið.
Og mér var sagt að koma og skoða
litla bróður minn sem hafði fæðst um
nóttina. En ósköp var hann lítill.
Skyld i hann einhverntíma geta leikið
sér við mig? Næst þegar ég fór niður
að Ásgrímsstöðum sendi Anna honum
litla matskeið til að borða með þegar
hann stækkaði.
Halaveðrið 1925
Pabbi var við gegningar í fjárhúskofa
þeim sem hann hafði í túnjaðrinum á
Hellulandi. Fjárhúskofi þessi var rétt
við lækinn sem rennur eftir svonefnd­
um Húsadal, en hann kemur úr
Húsadalstjörn, sem er suður og austur
í hæðunum ofan við Helluland. Reið­
og göngugötur lágu eftir Húsadalnum
og upp á Geitabergið og þaðan niður
sneiðing um klettarima bergsins ofan
að Vatnskoti (sem nú heitir Hegra­
bjarg). Þessi leið var farin af þeim sem
komu austan yfir Vötn um norðanvert
Hegranes á leið til Sauðárkróks, þegar
Vötnin voru á ís eins og var er þessi
atburður gerðist. Rétt í þann mund að
hann er að ganga frá að byrgja húsin,
skellur á moldveðurs hríðarbylur með
grimmdarfrosti. Svo var dimmviðrið
mikið að naumast sá handaskil. Ekki
hafði hann lengi farið heimleiðis þegar
í fang hans komu tvær mannverur sem
héldust í hendur til að tapa ekki hvor
af annarri í ofsanum. Ekki þarf að efast
um að þau hefðu orðið úti í þessu af­
takaveðri ef ekki hefði viljað svona
heppilega til að þau af einskærri
tilviljun rákust þarna á pabba. Ég man
Sigurður Ólafsson á Hellulandi.
Eig.: HSk.