Skagfirðingabók - 01.01.2010, Page 75

75
ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI OG ÚR HEGRANESI
eftir að ég kom í Hróarsdal gerði slíka
asahláku með roki, rigningu og hlý­
ind um, að allan snjó tók upp og ísa
leysti óðfluga svo Héraðsvötnin urðu
brátt ófær. Fáum dögum síðar ruddu
þau sig með miklum jakaburði og
gauragangi. Á fáum dögum leysti all­
an ís af Eylendinu og jörð varð alauð
og klakalaus. Nú varð auðvitað ekkert
af heimferð hjá mér, því engin farar­
tæki voru til og aðeins einn hestur á
járnum í Hróarsdal, en önnur hross
gengu úti. Nokkru seinna var farið í
Krókinn ríðandi á Molda gamla og
fékk ég þá send föt og eitthvað sem
mig vantaði og átti að sjá til hvort úr
rættist með samgöngur, hvort aftur
frysti og færi skapaðist ísaleiðina. En
það var öðru nær. Hlýindi og sunnan
blíða voru dag eftir dag og þornaði
um. Ég undi vel hag mínum hjá
frændfólkinu. Alltaf var eitthvað um
að vera. Uppistaða myndaðist á enginu
og kílunum neðan við túnið og í
blíðviðrinu útbjuggum við skip og
skútur sem við létum sigla „um öll
heimsins höf.“ Stundum fórum við á
pramma og sigldum á honum fram og
aftur um flóðið þegar byr gaf.
Dag nokkurn var nýtt á döfinni.
Yngri krakkarnir, Sigurjón, Siggi og
Lauga tóku móköggul sem vel var
lifn að í og létu hann í blikkfötu og
byrgð u hann með ösku eins og þegar
eldur er falinn yfir nótt. Nokkrar
kartöflur höfðu þau með sér í poka.
Auðvitað fór ég með þeim. Leiðin lá
út í Torfdal þar sem mórinn var tekinn
upp. Á flóanum var mikil sina sem nú
var skraufþurr. Byrjað var á að safna
saman vænum haug af þurru hross a­
taði sem nóg var af. Með mókögglin­
Hróarsdalur í Hegranesi um 1932. Syðst og lengst til hægri er bærinn, þá smiðja með
timburþili og síðan skemma, sömuleiðis með þili. Utan við er eldiviðarkofi en yst og lengst
til vinstri hesthúskofi. Í brekkunni upp við klettana sér á burstabæ barnanna á bænum en
þar út og upp af heitir Hjartaklöpp. Ljósm.: Jón N. Jónasson. Eig: HSk.