Skagfirðingabók - 01.01.2010, Side 87

87
ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI OG ÚR HEGRANESI
inn í Keldudal. Þar hafði pabbi verið í
vinnumennsku. Hinn var Bleikur, stór
og glæsilegur hestur, fífilbleikur en
dökkur í tagl og fax. Bleikur var sex
vetra og hafði alið allan sinn aldur á
Hellulandi og var lítið sem ekkert
taminn. Ekki hafði hann langa dvöl á
Hamri og var strokinn í Helluland
eftir fáa daga. Hann var settur í
tamningu þetta vor, en strax og hann
kom reyndi hann að strjúka. Helst var
að hafa hann í hafti á nóttunni. Rauður
gamli strauk aftur á móti í Keldudal
og mátti oftast ganga að honum vísum
í Lækjardalnum norðan við túnið í
Keldudal. Nú kom það oftast á mig að
fara í hrossaleit og var gott að geta
gengið að Rauð vísum í Lækjardaln­
um, því hann var þúfugæfur. Þegar ég
fór að leita að Bleik þá fór ég oftast
ríðandi á Rauð. Bleikur var þá í stóðinu
á Hellulandi eða á Nesflóanum og var
þá styggur og náðist ekki nema koma
honum einhverns staðar í aðhald.
Bleik ur var mikill fjörhestur og fyrstu
tvö eða þrjú árin réði ég ekki við að
ríða honum. En eftir að hann varð mér
viðráðanlegur er skemmst frá að segja
að hann er viljugasti og skemmtileg­
asti hestur sem ég hef komið á bak. Á
brokki hélt hann í við flesta hesta á
stökki. Hann lifði fram á tvítugsaldur
og hélt sínu fjöri allt til æviloka og var
þá löngu hættur að strjúka í Hellu­
land.
Fjárgeymsla að vori
Vorið sem ég varð 11 ára tók ég að
mestu við því að fylgjast með fénu um
sauðburðinn. Þá byrjaði sauðburður
ekki fyrr en rúmlega mánuð af sumri
og var þá oftast búið að sleppa fé af
húsi því á þessum árum voraði oftast
það vel að kominn var sauðgróður. Þá
hafa líklega verið um 60 ær með lömb­
um og 10­20 gemlingar. Ég hafði
þann sið að smala öllu fénu á kvöldin á
Torfholtið ofan við kílana og bældi
það sig þar yfir lágnættið. Síðan fór ég
snemma á fætur til að fylgjast með
hvað hefði borið um nóttina og skrifa
það inn í ærbókina. Ég þekkti allar
ærnar með nöfnum og taldi þær kvölds
og morgna. Ef vantaði fór ég að leita
þeirra og oftast voru þær þá út í Rípur­
mýrum, því þar voru þær vanar að
ganga enda flestar uppaldar þar.
Sigmar á Bleik.
Einkaeign.