Skagfirðingabók - 01.01.2010, Qupperneq 110

110
SKAGFIRÐINGABÓK
vetur 1876–1877, einn voðalegasti
tím inn, sem íslensku landnemarnir
lifðu, sárfátækir og matarlitlir í
fimbul kulda. Bólusóttin geisaði og
lagði að velli 102 Íslendinga, flesta á
ungum aldri, og fjölmargir báru
menj ar bólunnar um langan ævidag.
Byggð in öll var sett í stranga sóttkví,
sem ekki var létt fyrr en síðari hluta
júlímánaðar 1877.
Þennan voðavetur andaðist Arn­
fríður móðir Eggerts, ásamt Jóhannesi
bróður hans. Jóhann faðir hans kvænt­
ist nokkru síðar öðru sinni og hét
seinni kona hans Guðbjörg Eyjólfs­
dóttir. Þau eignuðust eina dóttur, er
hlaut nafnið Guðrún Jónína.
Um Eggert og systkini hans er kom­
ist svo að orði af gagnkunnugum
manni: „Öll voru þau systkinin vel
gefin og mannvænleg og mikils
metin af öllum, er kynni höfðu
af þeim.“ Jóhann bjó að Vind­
heimum í Nýja­Íslandi til 1881,
er hann fluttist suður til Norður­
Dakota og nam þar land nálægt
Hallson í Pem bina sveit og bjó þar til
dauðadags. Egg ert fór alfarinn að
heim an 1877, fljótlega eftir að sótt­
kvínni vegna bólunnar var aflétt.
Fyrstu árin vann hann á ýmsum stöð­
um meðal enskumælandi manna.
Lagði hann sig mjög eftir að ná góð um
tökum á ensk unni, þótt ekki teldi
hann sig hafa möguleika á að setjast á
skólabekk. Hann vann um nokkurt
skeið hjá tveimur leirkerasmiðum í
Selkirk í Manitoba. Voru þeir báðir
prýðisvel menntaðir menn og góð­
viljaðir. Varð þeim brátt mjög hlýtt
til Eggerts, veittu honum staðgóða til­
sögn í enskr i málfræði og fleiri náms­
greinum endur gjaldslaust. Reynd ust
þeir honum ávallt framúrskarandi vel
og til þeirra leitaði hann oft ráða, jafn­
vel löngu eftir að hann var hættur að
Jóhann Jóhannsson frá Vindheimum
með börnum sínum um 1898.
Fremri röð frá vinstri: Árni,
Jóhann, Eggert. Fyrir aftan standa
Guðrún Jónína og Arnfríður.
Eigandi myndar: Nelson Gerrard,
Eyrarbakki Icelandic Heritage Centre,
Manitoba.