Skagfirðingabók - 01.01.2010, Qupperneq 121

121
HÓGLÁTUR SNILLDARMAÐUR
hing að, að forfallalausu, fyrir lok
þessa mánaðar. Þriðja og síðasta
bindið er verið að prenta í Reykja­
vík, og er það væntanlegt út hingað
fyrir eða um næstu jól. Það er al­
kunn ugt, að hinn mikilhæfi höf­
undur hefir gert flestum, ef ekki öll­
um íslenskum skáldum meira til
þess að prýða okkar vestur­íslensku
blöð og tímarit og til að glæða
tilfinningu fyrir göfugum hugsjón­
um, fram sett um á fögru máli, –
alltsaman án nokkurs endurgjalds.
Þetta höfðu þeir menn í huga, sem
tókust það í fang að gefa út þetta
ljóðsafn. Markmið þeirra var frá því
fyrsta, og er enn það, að hinn heiðraði
höfundur ljóðanna einn njóti þess
litla ágóða, sem kann að verða af út­
gáfu og sölu ljóðmælanna.
Telja má víst að Eggert sé höfundur
þessa ávarps, þótt skrifað sé í umboði
nefndarinnar og hafi verið samþykkt
af henni. Svo ódulinn og einlægur er
fögnuðurinn og sigurgleðin yfir því að
hafa náð langþráðu marki. Og þegar
grannt er skoðað, þá skín orðalag Egg­
erts líka í gegn.
Svo sem kunnugt er, komu And­
vökur út í 6 bindum. Þrjú þau seinni
voru prentuð á árunum 1914 til 1938.
En þar var Eggert ekki lengur í forystu
og reyndar horfinn af vettvangi lífsins
þegar 6. bindið kom út. Eftir útkomu
3. bindisins af Andvökum var heilsu
Eggerts tekið að hnigna. Hann þoldi
sérstaklega illa hina köldu vetur í
Winni peg og fór því að huga að starfs­
vettvangi þar sem veðurfar væri mild­
ara og hentaði heilsufari hans betur.
Um tíma hafði hann hug á að komast
í meiri nánd við Stephan G. vin sinn,
flytjast til Alberta og setjast að í Calg­
ary eða Edmonton. Varð hann sérstak­
lega hrifinn af Calgary. En svo snerust
mál þannig, að Vancouver í British
Columbia varð fyrir valinu. Þar bauðst
honum sama starf og hann hafði haft í
Winnipeg, skrifstofustörf á landskjala­
stofu (Land Titles Office) fylkisins.
Fyrstu fjögur árin, sem hann var í
Van couver, bjó hann í Grandview, en
keypti svo stórt og vandað hús í
Fairview, þar sem hann bjó upp frá því
til æviloka. Hann keypti líka eina eða
tvær ekrur af landi á Gambier­eyju,
sem er um 20 mílur enskar frá Van­
couverborg. Þar byggði hann dálítinn
sumarskála, sem hann nefndi „á
Odda“. Þar dvaldist hann með fjöl­
skyldu sinni hvenær sem hann fékk
því við komið og naut þar friðar frá
skarkala borgarinnar við yndislega
náttúrufegurð. Þar gróðursetti hann
m.a. íslenska hvönn og e.t.v. fleiri
íslenskar jurtir.
Í einkalífi sínu varð Eggert mikillar
gæfu aðnjótandi. Hann kvæntist 1.
okt óber 1890 Elínu Hjörleifsdóttur
frá Dyrhólum í Mýrdal, hinni ágæt­
ustu konu, sem reyndist manni sínum
traustur og ástríkur lífsförunautur og
þar var allt gagnkvæmt frá hans hálfu.
Elín var sögð hin glæsilegasta kona
bæði í sjón og raun og talin fyrir flestra
hluta sakir í fremstu röð íslenskra
kvenna vestan hafs. Þau eignuðust sex
börn, sem öll komust til fullorðinsára.
Þau voru þessi, talin í aldursröð: Lawr­
ence A. Johannson, Joseph S. Johann­
son, Alexander J. Johannson, Ellen
Johannson, Ena Johannsson og Lillian
Johannson. Öll voru þetta mikil efnis­
börn, vel gerð og vel menntuð og for­
eldrum sínum miklir gleðigjafar.