Skagfirðingabók - 01.01.2010, Side 172

172
SKAGFIRÐINGABÓK
það hinn 17. júní fyrir framan sjúkra­
húsið á Sauðárkróki. Þá var það lítt
eða ekki þekkt í Skagafirði. Viðbrögðin
létu ekki á sér standa. Lagið varð hér­
aðssöngur Skagfirðinga. Þeir tóku
slíku ástfóstri við ljóð og lag, að um
eða laust eftir 1930 varð að venju að
standa upp, sem þjóðsöngur væri, er
það var sungið eða leikið á samkom­
um.67
Sigurður einbeitti sér nú að söng­
málum fremur en áður. Hann átti
heim a á Kyrrahafsströndinni að mestu
frá aldamótum, í Los Angeles í Kali­
forníu 1920–1936, en fluttist þá til
Bellingham og dvaldist þar og í Blaine
til æviloka.
Sigurður lagði mikla rækt við tón­
menntanám, og þekking hans á því
sviði varð óvenju víðtæk. Hann nam
hjá frægum kennurum, svo sem ítölsk­
um söngfræðingi frá söngfræðistofn­
uninni í Milano og á Polytechnic In­
stitute í Los Angeles. Og hann lagði
sem fyrr allan lófa við að efla þekkingu
á tónlist. Hann var í hópi brautryðjend a
í tónmennt á Kyrrahafsströnd og vann
mörgum meir að söngmálum þar. Allt
voru þetta aukastörf. Hann hafði sem
fyrr ofan af fyrir sér með málaraiðn­
inni. Hann átti frumkvæði að fyrsta
norska söngmótinu (sangerfest), sem
haldið var í Seattle. Það var árið 1903.
Um söngstarf hans þar í borg er fjallað
í greinarkorni 1902, sem birtist í
mán aðarblaðinu Vínland, sem gefið
var út í Minnesota, en er að mestu
þýðing úr blaðinu Times í Seattle. Þar
segir:
Íslendingar í Ballard eru farnir að láta
til sín taka í söng og söngæfingum.
Íslenzkur söngflokkur, undir stjórn
H. S. Helgasonar, sem er sonur eins
mikils tónskálds á Íslandi, hefur ný­
lega verið stofnaður í Ballard og er
borg inni til sóma. Helgason er sömu­
leiðis kennari „Norden“ söngflokks­
ins. Fyrir skömmu síðan hélt íslenzki
söngflokkurinn opinbera söngsam­
komu, og var hún framúrskarandi
sælgæti í sinni röð.68
Times rakti síðan í fáum orðum sögu
Íslendinga, gat uppruna þeirra, tungu
og bókmenningar, og klykkti greinar­
höfundur út með að segja, að ýmsar
staðhæfingar um fund Ameríku
mund u léttvægar reynast, ef ensku­
mælandi menn gætu kynnt sér íslenzk a
sagnaritun.69
Meðan Sigurður átti heima í Los Ang­
eles stjórnaði hann dönskum, norskum
og sænskum karlakórum og fór mikið
orð af. Á Los Angeles­árunum kynntist
Sigurður ungri sænskri söngkonu,
„hámenntuðum píanókennara“. Hún
hét Hildur Levida Lindgren, var fædd
í Svíþjóð og því innflytjandi eins og
Sigurður. Þau giftust árið 1936, og
fóru sama ár byggðum til Bellingham.
Hjónaband þeirra reyndist einkar far­
sælt. „Hún var Sigurði góð kona og
honum hjálpleg og hvetjandi í öllu
hans starfi“.70
Lagði Hildur það á sig að læra ís­
lenzku svo vel, að hún bæði skildi og
las málið. Þau hjón höfðu mikil kynni
af Íslendingum, svo að það kom sér
vel. Í Bellingham var Hildur í háveg­
um höfð sem listakona. Íslenzkunám
hennar varð kaup kaups, því að bóndi
hennar nam sænsku, og er trúlegt, að
hún hafi verið kennari hans.71
Ekki leið á löngu, unz Sigurður tók