Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1998, Qupperneq 8

Með Margréti Þórhildi Danadrottningu sem heiðraði
Alþjóðaheilbrigðismálaþingið með nærveru sinni.
ekki. Hún vakti athygli hvert sem hún fór og er enn þekkt
nafn í alþjóðastarfi hjúkrunarfræðinga."
Að námi loknu réði Ingibjörg sig í stuttan tíma á
Sjúkrahúsið á Akranesi. „Ég hugðist fara í nám til Dan-
merkur og hafði fengið skólavist. Ég frestaði þeirri för
vegna þess að ég hitti manninn minn - og er sem sagt
ekki farin enn.“
Maðurinn sem fékk Ingibjörgu til að breyta áformum
sínum á svo afdrifaríkan hátt heitir Haraldur Sturlaugsson
og er framkvæmdastjóri hjá Haraldi Böðvarssyni hf. á
Akranesi. Þau rugluðu saman reytum sínum og eiga fjóra
syni á aldrinum 9 til 25 ára. Sjúkrahúsið á Akranesi naut því
áfram starfskrafta Ingibjargar um hríð. „Þar reyndi ég allt
sem hægt var að vinna við á hjúkrunarsviðinu, allt frá gjör-
gæslu til heilsugæslu. Það skorti tilfinnanlega hjúkrunar-
fræðinga og 22 ára gömul varð ég deildarstjóri á hand-
lækningadeild sem sinnti mikilli skurðlækningaþjónustu.
Fyrir mig var það mikil reynsla. Að morgni vissi ég aldrei
hvort ég fékk einhvern á kvöldvaktina. Fengist enginn var
ekki um annað að ræða en að standa vaktina áfram. Vegna
þessarar reynslu sé ég hlutina núna í öðru Ijósi. Þó að við
legðum okkur allar fram við að gera eins vel og við gátum
myndi það aldrei standast þær kröfur sem við gerum til
hjúkrunar núna. Kröfurnar um mannafla eru meiri,
menntunin breytt og aðgerðir orðnar flóknari í tæknilegum
skilningi. Vandinn nú á tímum er ekki sambærilegur við það
sem var fyrir 25 - 30 árum.“
Fyrir Alþingiskosningarnar árið 1979 var Ingibjörg beðin
um að taka 5. eða 6. sæti á lista Framsóknarflokksins í
Vesturlandskjördæmi. Með þriðja soninn á brjósti vann
hún fyrir kosningarnar eins og hún væri í efstu sætum
listans. Reynslan af þeirri vinnu efldi hana og hvatti til að
láta meira til sín taka. „Það fór ekki á milli mála hvernig
karlar litu á konur í stjórnmálastarfi," segir Ingibjörg. „Ef ég
var að tala um sjávarútvegsmál á fundum hikuðu menn
ekki við að segja að „kallinn" hefði skrifað ræðuna fyrir
mig. Svona athugasemdir dugðu vel til að herða mig og
1982 var ég kosin í bæjarstjórn Akraness. Þá gerðist það
að við Steinunn Sigurðardóttir, báðar hjúkrunarfræðingar
af Skaganum, urðum samferða inn í bæjarstjórn. Engin
kona hafði áður verið í bæjarstjórn í 40 ára sögu
Akranesskaupstaðar. Það hjálpaði að við vorum tvær og
gátum styrkt hvor aðra. Ekki veitti af. Ég fann að karlarnir í
bæjarstjórn héldu að við værum komnar upp á punt en
þegar þeir sáu að okkur var dauðans alvara með vinnu
okkar fóru þeir í hálfgerða flækju. Þeir reyndu stundum að
gera lítið úr okkur en það tókst nú ekki. Við hlæjum oft að
þessu vinkonurnar." Ingibjörg var 10 ár í bæjarstjórn, þar
af forseti bæjarstjórnar í nokkur ár. Árið 1991 tók hún þátt
í forvali til Alþingis og náði 1. sæti. „Fyrsta árið mitt á þingi
keyrði ég daglega fram og til baka á milli Akraness og
Reykjavíkur. Þá var yngsti strákurinn minn 2ja ára og
Með Gro Harlem Brundtland er hún tók við embætti
framkvæmdastjóra Alþjóðaheilbrigðismálastofnunar-
innar 1998.
fjölskyldan stór. Ég var fyrst 4 ár sem almennur þingmaður
og á þeim tíma hafði ég tíma til að vera mikið í kjör-
dæminu. Þannig kynnist maður mannlífinu vel. Það er í
rauninni sérstakt að vera í þeirri aðstöðu að geta bankað
upp á hvern einasta sveitabæ og heimsótt vinnustaði. í
200
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 74. árg. 1998