Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1998, Side 9

starfinu gefst einstakt tækifæri til að kynnast og tengjast
atvinnulífinu og fólkinu náið. í kjördæminu finn ég að er
gott og traust fólk sem veitir nauðsynlegan yl og stuðning í
nepjunni. Ég varð fyrsta konan á íslandi til að verða fyrsti
þingmaður í kjördæmi. Það er framsýni íbúa Vesturlands
að þakka.“
Ingibjörg er ekki í vafa um að hjúkrunarmenntunin hefur
komið að gagni í starfi sínu sem stjórnmálamaður. „í
hjúkrun kynnist maður öllum þáttum mannlífsins og lærir
að meta lífið öðruvísi. Þetta er þroskandi starf sem kemur
að góðu gagni í manniegum samskiptum. í erfiðu starfi
heilbrigðisráðherra er mér ómetanlegt að sjá hlutina frá
mörgum sjónarhornum. Ég þekki grunninn og veit hvar við
stöndum á íslandi meðal annarra þjóða. Miðað við
uppbyggingu heilbrigðiskerfisins sem miðar að jöfnu
aðgengi fyrir alla er hvergi veitt betri þjónusta. Hér eru ekki
spöruð hin dýru lyf, eða dýrar læknisaðgerðir takmarkaðar
við tiltekinn aldur, eins og sums staðar í nálægum löndum.
Ef ég yrði mikið veik er ég ekki í vafa um hvar í heiminum
ég vildi vera stödd. Hér og hvergi annars staðar. Þetta eru
staðreyndir. Heilbrigðisráðuneytið er auðvitað í sífelldri
baráttu við að ná fram nauðsynlegum breytingum til að
vera í takt við tímann og víst er að hagsmunaaðilar eru
alltaf tilbúnir að mótmæla. En þótt hjúkrunarfræðingar
skammi mig til dæmis opinberlega hafa þeir líka reynst
mér sterkur bakhjarl."
Þegar talað er um stuðning hjúkrunarfræðinga er ekki
úr vegi að spyrja hvernig starf Félags ísienskra hjúkrunar-
fræðinga horfi við Ingibjörgu þar sem hún situr á ráð-
herrastóli. Um samstöðu hjúkrunarfræðinga segir hún:
„Það er ótrúlega gott lím f þessu félagi. Það er með
áhrifaríkari stundum sem ég hef lifað þegar félögin
sameinuðust fyrir nokkrum árum. Það sýndi styrkleika og
félagslegan þroska hvernig það fór fram og mér finnst það
fylgja félagsmönnum. Sé litið um öxi höfum við haft alveg
geysilega sterka leiðtoga. Kannski er það því að þakka. Á
erfiðum stundum reynist þetta félagslím eins og „Tonnatak".
Ég leita til hjúkrunarfræðinga eins og annarra heilbrigðis-
stétta, en ég hygli ekki einni stétt á kostnað annarrar.
Raddirnar eru margar og það verður að hlusta vel.“
Ingibjörg tekur skýrt fram að hún líti ekki á sig sem
fulltrúa hjúkrunarfræðinga í ráðherrastóli. Hún starfi í þágu
almannaheilla og það eigi einnig að koma heilbrigðis-
stéttum til góða. „Þegar teknar eru ákvarðanir t.d. um
uppbyggingu heilsugæslunnar, eins og hefur verið gert
núna, kemur það bæði notendum þjónustunnar og starfs-
fólki til góða, líka hjúkrunarfræðingum," segir hún.
Ráðherra segist oftast vera sáttur við samskipti sín við
hjúkrunarfræðinga. „Mér finnst til dæmis að nú, þegar
okkur vantar tugi hjúkrunarfræðinga til starfa að félagið eigi
að ganga í lið með heilbrigðisráðuneytinu til að stuðla að
því að fleiri fái skólavist og þeim fjölgi stórlega sem
útskrifast. Mér þykir einnig rétt að félagsmenn ræði meira
um jákvæða þætti hjúkrunar. Þótt deila megi um laun og
starfskjör, þá er vart hægt að hugsa sér starf sem gefur
meiri lífsfyllingu. Ég tel reyndar að hin nýja aðferð við
kjarasamninga, með aðlögunarnefndarsamningum, hafi
mistekist. Vonirnar, sem bundnar voru við þessa leið hafa
brostið í fyrstu tilraun. Samningarnir voru óljósir og leiddu
til óánægju, úlfúðar og uppsagna. Það sér ekki fyrir
endann á ólgunni meðal heilbrigðisstétta í kjölfar þessara
kjarasamninga. Þetta var átakamikil samningahrota, sem
reyndi mikið á leiðtogahæfileika formannsins, Ástu Möller,
og sannaðist þá hversu sterk hún er. Kröfur hjúkrunar-
fræðinganna, sem sögðu upp, voru svo ekki alveg raun-
sæjar. Þeir töldu að þeir gætu hækkað um 50% í einni
lotu. Það var ekki raunsætt mat.“
Enginn lætur sér detta í hug að starf heilbrigðis- og
tryggingamálaráðherra sé dans á rósum. Hvað skyldi vera
erfiðast? „Mér finnst erfiðast allt sem snertir trygginga-
bótamál og tek það nærri mér þegar mér finnst ekki takast
að tryggja fólki sæmilega fjárhagslegt öryggi. Þetta veldur
mér sífelldum áhyggjum og bollaleggingum um hvernig við
getum nálgast þá sem mest þurfa á að halda." En það eru
samt margir Ijósir punktar við ráðherradóminn líka: „Ég er
stolt af að geta framfylgt stefnu frá 1996 um uppbyggingu
f heilsugæslunni. Á tveimur árum hefur tekist að gjörbylta
heilsugæslunni á stöðum sem hafa setið á hakanum lengi
t.d. Reykjavíkursvæðinu. Þá er ánægjulegt að geta kynnt
ný fjárlög þar sem megináhersla er lögð á aldraða og
langsjúk börn. Ég tel að þar sé mest þörf á að gera
bragarbót núna. Á næstunni verður kynnt áætlun um
hjúkrunarrými fyrir aldraða. Samkvæmt henni eigum að
geta fullnægt þörfinni um aldamót, eftir aðeins tvö ár.
Síðast en ekki síst fáum við brátt að sjá Barnaspítalann
rísa. Okkur er ekkert að vanbúnaði en bíðum endanlegs
leyfis frá borginni. Næstu daga verður vonandi hægt að
taka fyrstu skóflustunguna og það mun síðan taka þrjú ár
að byggja fullkominn spítala. Það er gert ráð fyrir að
Barnaspítalinn verði tilbúinn 2001 en þessi bygging verður
að rísa svo brýn er þörfin. Fjármögnun er tryggð og
áformin ættu því að verða að veruleika."
Ekki er lengur til setunnar boðið. Heilbrigðis- og trygg-
ingamálaráðherra á líka annríkt á laugardögum. Tveir af
bestu stuðningsmönnunum, eiginmaðurinn og yngsti son-
urinn, eru mættir til að fara með á völlinn og fylgjast með
bikarúrslitaleik kvenna í knattspyrnu á milli KR og Breiða-
bliks. Ráðherrann á að afhenda bikarinn í rigningunni.
Blikarnir unnu 3:2. ( vor keppir Ingibjörg hins vegar aftur
um ráðherrasætið.
Tímarit hjúkrunarfræðinga ■ 4. tbl. 74. árg. 1998
201