Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.07.1999, Qupperneq 7

einnig breytingar á starfsliði skrifstofu
hjúkrunarfræðinga. Vigdís Jónsdóttir,
hagfræðingur félagsins, hættir í haust þar
sem hún er á leið í framhaldsnám, eru
henni þökkuð samskipti á liðnum mán-
uðum og óskað velfarnaðar í framtíðinni.
Valgerður Katrín Jónsdóttir
úkrun í hundrað ár
Mér hefur orðið hugsað til Florence
Nightingale að undanförnu. Það eru
einkum tvær ástæður fyrir því, önnur er
afmælisdagur hennar, 12. maí, sem
einnig er alþjóðlegur dagur hjúkrunar-
fræðinga og haldinn hátíðlegur á hverju
ári um heim allan. Hann var að þessu
sinni helgaður hundrað ára afmæli ICN
samtakanna sem haldið er hátíðlegt í
London um leið og tímaritið berst í
hendur lesenda, en það afmæli var
einmitt hin ástæðan fyrir því að hugurinn
hefur hvarflað til þessarar merku konu.
Hver var Florence? Lesendur Tímarits
hjúkrunarfræðinga hafa fengið að kynn-
ast henni með því að lesa ævisögu
hennar eftir Gudrun Simonsen sem birtist
hér í tímaritinu í þýðingu Bjargar Einars-
dóttur. Florence var barn síns tíma og
hennar beið ákveðin staða í þjóðfélaginu.
Þegar hugur hennar stóð til þess að
sinna sjúkum og hún sagði fjölskyldunni
frá því, voru viðbrögðin harkaleg eins og
fram kemur í ævisögunni: „Þau höguðu
sér nánast eins og þau væru ekki með
fullu viti. ÞabbL.sagði að ég væri ofdekr-
uð og vanþakklát og ætlaði að fórna lífi
mínu á altari fáfengilegra hugsjóna...Þop
sagði að ég væri þeim öllum til minnk-
unar og hún gæti ekki látið nokkurn
mann sjá sig ef hennar eigin systir tæki
upp á þvílíkri reginfirru. En mamma var
þó verst. Ekki nóg með allt það ógeð-
fellda og ósiðlega sem ég myndi verða
vitni að á sjúkrahúsi og hún miklaði fyrir
sér, heldur ásakaði hún mig einnig um
duldar hvatir til að ná sambandi við
einhvern lítilmótlegan lækni svo ég fengi
uppfyllta „annarlega löngun" mína til að
sjá blóð. Þau voru í einu orði sagt band-
vitlaus öll saman." (Tímarit hjúkrunar-
fræðinga ,1996, bls. 197.)
Florence þurfti því að berjast til að fá
að sinna hugðarefni sínu, sýndi mikinn
styrk og járnvilja og um framlag hennar til
heilbrigðismála efast enginn í dag. Þann-
ig mótast menn af þeim tímum sem þeir
lifa á og baráttumál breytast. Þótt verð-
andi hjúkrunarfræðingar þurfi ekki að
hafa jafn mikið fyrir því og Florence að fá
að fara í hjúkrun þarf nemum að fjölga,
þar sem skortur er á hjúkrunarfræðingum
til starfa. Þá þurfa hjúkrunarfræðingar að
halda vöku sinni til að halda áfram að
veita sjúklingum stöðugt betri þjónustu.
Lögð hefur verið áhersla á mikilvægt hlut-
verk fagdeilda í því sambandi og er
ánægjulegt að fá fréttir af starfi þeirra. Eru
fagdeildirnar hvattar til að koma upplýs-
ingum áfram á framfæri.
Á nýafstöðnu fulltrúaþingi Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga urðu heil-
miklar mannabreytingar í ýmsum trún-
aðarstörfum fyrir félagið, nefndum og
ráðum. Einna veigamestar eru þó for-
mannsskipti, er Ásta Möller hættir eftir
farsæla stjórn frá stofnun félagsins. Mig
langar að þakka Ástu kærlega samstarfið
og bjóða nýjan formann, Herdfsi Sveins-
dóttur, sem verið hefur formaður ritnefnd-
ar, velkomna til starfa og óska báðum
velfarnaðar í nýjum störfum. En það eru
HARTMANN
IVIcTldllrlQ Vernd fyrir viðkvæma húð

'**n
' 'érrtg
Crérrje
00
Perle

Pess'°
mÆ

LcA'O"u r
"aarod0T^
„..nncOtPota' I
LOC\0°
swlT>

BEDCO & MATHIESEN EHF
Bæjarhrauni 10
sími 565 1000 • fax: 565 1001
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 75. árg. 1999
151