Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.07.1999, Qupperneq 28

„Ingibjörg hafði alltaf lagt áherslu á sjálfstæði námsbraut-
arinnar innan Háskólans. Sem ný fræðigrein hafði hjúkrunar-
fræðin ekki mikið fræðilegt öryggi né sjálfstraust og við
töldum að við þyrftum að byrja á því að skilgreina okkur og
sinna eigin uppbyggingu áður en lagt yrði upp í mikið sam-
starf og vinnu utan veggja námsbrautarinnar. Sá tími er nú
löngu liðinn og núna er námsbrautin fræðilega mjög sterk.
Sex hjúkrunarfræðikennarar eru með doktorsnám að baki
og þrír í námi. Allt þetta fólk, sem og aðrir kennarar, vinna
öflugt starf við kennslu og þróun náms í hjúkrunarfræði."
Herdís segist hafa haft hug á að þróa frekar klínískar
rannsóknir í samvinnu við hjúkrunarfræðinga að loknu
doktorsnámi, en þegar farið var að leita að nýjum formanni
og lagt að henni að bjóða sig fram, þá var hún til í að
breyta til. Aðspurð um helstu verkefni framundan sem
Ásta Möller nefndi í síðasta tölublaði Tímarits hjúkrunar-
fræðinga, þ.e, menntunarmál og aukin gæði hjúkrunar,
segir hún ýmsa möguleika nú fyrir þá hjúkrunarfræðinga
sem fara í meistaranám, með tilkomu fjarnáms á Akureyri

FOSSVOGI
Þegar anJlát
ber að höndum
Útfararstofa Kirkjugarðanna Fossvogi
Sími 551 1266
og meistaranáms á vegum námsbrautarinnar, en að einnig
sé hægt að Ijúka meistaranámi frá læknadeild. Meiri
áhyggjur segist hún hafa af grunnnáminu, námsbrautin sé
í fjársvelti og kostnaður vegna klínísks náms vanmetinn. Ef
ekki verði hægt að bjóða betri launakjör og vinnuumhverfi
sé hætta á að erfitt geti reynst að fá hæfa kennara til starfa
og það bitni á kennslu og gæðum hjúkrunar.
Varðandi hjúkrunarfræðingaskortinn og fjöldatakmark-
anir í námsbrautinni, segir hún alltaf hafa verið vilja hjá
námsbrautinni til að leggja niður fjöldatakmarkanir.
„Ákvörðun um takmarkanir var upphaflega tekin vegna
skorts á námsplássum. Sú forsenda hafði ekki breyst nú í
vor en vissulega mun námsbrautin leita allra leiða til að
taka á þeim vanda sem hjúkrunarfræðingaskorturinn er að
leiða til.“
Herdís hefur mikinn áhuga á viðbótarmenntun hjúkr-
unarfræðinga. Hún vill leita leiða til að fjölga styttri nám-
skeiðum sem almennum hjúkrunarfræðingum standa til
boða. Námskeiðum sem stuðla að því að dýpka klíníska
færni. Þá vill hún auka samskipti hjúkrunarfræðinga úti á
landsbyggðinni og kanna hvernig félagið geti stuðlað að
viðbótarmenntun þeirra. Hún hefur einnig hug á að byggja
upp ímynd hjúkrunarfræðinga. „Hjúkrunarfræðimenntun
veitir ýmsa möguleika á vinnumarkaði og sú hugmynda-
fræði sem hjúkrunarfræðingar hafa á undanförnum árum
byggt á varðandi heilsueflingu og fyrirbyggjandi starf hefur
haft áhrif innan heilbrigðiskerfisins."
Herdís er áhugakona um golf: „Byrjaði sumarið sem
næstyngsti sonur minn fæddist, var þá meira og minna á
golfvellinum í júlí.“ Fjölskylda hennar stundar golfíþróttina,
móðir hennar, sem komin er á áttræðisaldur, spilar golf,
„helst alla daga“, og haldið er fjölskyldumót á sumrin á
Fróðárvelli en í því taka þátt börn, makar, og barnabörn.
Og hún hefur átt sinn þátt í fyrsta gólfmóti hjúkrunar-
fræðinga, sem haldið var í júní.
Aðspurð um einkaflugmannsprófið, segir Herdís það
útrunnið, þar sem hún hafi ekki flogið í mörg ár. „Maður
verður lífhræddari eftir því sem maður eignast fleiri börn.“
Herdís segir að hún horfi björtum augum til næstu
tveggja ára. Hún er mjög ánægð með samstarfskonur
sínar í stjórn, telur að vel hafi til tekist við kosningu á þeim.
Starfið felur líka í sér mikil samskipti við hjúkrunarfræðinga
og hlakkar hún til þeirra. Hún vill þó endilega koma því á
framfæri að hún sé óskaplega ómannglögg, bæði á nöfn
og andlit. Þannig rugli hún stundum saman vinum barn-
anna sinna, telur deildarkennara vera hjúkrunarnema og
öfugt, að ekki sé minnst á að hún heilsar fólki oft eins og
hún hafi aldrei séð það skömmu eftir að hafa setið á
fámennum sameiginlegum fundi. „Þetta hlýtur að vera
litningabundið, því mamma er alveg eins! Vona ég að
hjúkrunarfræðingar hafi þolinmæði gagnvart þessum lesti
mínum," segir Herdís að lokum.
vkj
172
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 75. árg. 1999