Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.1999, Side 52

Þegar fjárveiting fékkst ekki til að byggja barnaspítala
lét Vigdís baka piparkökubarnaspítala og færði
prófessor Ásgeiri Haraldssyni á barnadeildinni á
gamlársdag.
Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga færði Vigdísi blóm
er hún tók við starfi forstjóra Ríkisspítala. Hér er hún
ásamt nokkrum samstarfskonum og Ástu Möller
til, en það varð nú samt úr. Síðan ákveður Þórdís Sæþórs-
dóttir, sem ég hafði leyst af, að fara í leyfi í eitt ár og fara
að læra röntgenhjúkrun. Og þá býður Hólmfríður mér
hennar starf í eitt ár. Þá var príorinnan mín á St. Jósefs-
spítala að hætta og fara af landi burt og mér fannst að
sumu leyti alveg kominn tími til að skipta. Ég sagði því upp
þar og fór að vinna í eitt ár hjá Hólmfríði."
Nám í sjúkrahússtjórnun
í framhaldi af starfinu á Landspítala vaknaði áhugi Vigdísar
á að fara í framhaldsnám í sjúkrahússtjórnun. „Mér fannst
miklu skemmtilegra en ég hafði haldið að vera í stjórnun."
Sótti hún því um skólavist í Norges Höyere Sykepleir-
höyskole í Osló og fór til Noregs í byrjun árs 1972. „Það
var svo gaman að fara í nám eftir svona langan tíma. Þetta
var líka svo skemmtilegt nám. Nemendur í þessum bekk
voru 17 og ég var eini útlendingurinn. Skólinn útskrifaði
bæði hjúkrunarstjórnendur og hjúkrunarkennara. Ég var
mjög heppin að komast inn í þennan bekk því það var
aðeins fólk í stjórnunarstöðum sem var þar. Kannski
komst ég að þar sem ég var eini útlendingurinn sem sótti
um því ég hafði ekki svo langa reynslu af stjórnun, hafði
bara verið eitt ár sem aðstoðarforstöðukona."
Hún segir tungumálið ekki hafa verið erfitt, hún hafði
lært dönsku í skóla og síðan hafi hún starfað eitt sumar á
St. Jósefsspítalanum í Kaupmannahöfn meðan verið var
að endurbyggja skurðstofuna á St. Jósefsspítala í Hafnar-
firði. En þetta var í fyrsta sinn sem hún lagði stund á
háskólanám. „Þetta var mikil verkefnavinna en námsgrein-
arnar voru mjög áhugaverðar, þroskandi, fræðandi og
skemmtilegar. Kennarar voru allir með meistaranám frá
Bandaríkjunum. Við skrifuðum þrjár stórar ritgerðir á
námstímanum og svo voru alltaf verkefni inn á milli. Það
var unnið allar helgar en þetta átti mjög vel við mig, mér
þótti mjög gaman að vinna svona verkefnavinnu. Það er
einhvern veginn þannig að þegar allt gengur vel, þá verður
allt ánægjulegt þó það sé mikil vinna."
Þegar heim var komið fór Vigdís aftur að vinna sem
aðstoðarforstöðukona á Landspítalanum. Þegar Hólm-
fríður forstöðukona ákvað að hætta af persónulegum
ástæðum sótti Vigdís um og fékk stöðuna.
Mjúkur stjórnandi
Vigdís varð forstöðukona árið 1973 og var það til ársins
1995. „Þá bað Ingibjörg Þálmadóttir, heilbrigðisráðherra,
mig um að fara í forstjórastöðuna þegar Davíð Á.
Gunnarsson fór í heilbrigðisráðuneytið. Ég sagði ekki upp
stöðu hjúkrunarforstjóra á Landspítalanum þar sem ég
ætlaði aðeins að vera forstjóri I 3-6 mánuði. En svo urðu
þetta þrjú ár!“ Hjúkrunarforstjórastöðunni sagði Vigdís upp
I fyrra og hætti sem forstjóri um áramótin. Nú er Vigdís í
hálfu starfi með ákveðin verkefni, m.a. það að fylgja eftir
opnun líknardeildar en það verkefni var sett í gang á
meðan hún var forstjóri. Hún ætlar einnig að fylgja eftir
lögum um rétt sjúklinga. „Réð mig í eitt ár í þessi verk.“
Vigdís hefur yfir langan veg að líta og hefur sem
stjórnandi fengið orð á sig fyrir að vera „mjúkur" stjórn-
andi, t.d. tekið tiilit til fjölskylduaðstæðna þeirra hjúkrunar-
fræðinga sem hafa unnið hjá henni. „í mörg ár réð ég alla
hjúkrunarfræðinga sjálf og meðan ég gerði það kynntist ég
þeim mjög vel. Margar sögðu þegar þær komu úr barn-
eignaleyfi: „Ég gæti vel hugsað mér að vera lengur heima
en ég hef bara ekki efni á því.“ Þá var barneignarleyfið
aðeins þrír mánuðir. Mér fannst það miklu skynsamlegra ef
þær gátu peninganna vegna unnið hlutastarf, ég var alltaf
mjög jákvæð gagnvart þvl. Fólk verður líka að fá að njóta
þess að eiga þörn. Ég var fljót að sjá að það sem skiptir
264
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 75. árg. 1999