Orð og tunga - 26.04.2018, Side 64

Kendra Willson: Splitting the atom 53
(names like, for example, Ragnheiður, Ásthildur or Guðrún),
are turned into the most abominable caricatures of words,
as if the models were sought in the dregs of foreign urban
speech or among uncivilized tribes: Dídí, Sísí, Fífí, Gígí, Dúdí,
Gógó, Dódó. Grotesque parodies of words of this type are in
variance with Icelandic usage and educated taste.]
Eventually Ugla takes the matt er into her own hands by assigning po-
etic names to the children: “ef þið viljið ekki heita fallegu nöfnunum
sjálfra ykkar þá skíri ég ykkur upp eft ir mínu höfði; því aldrei skal
ég ávarpa ykkur á afrísku. Arngrímur skal heita Landaljómi, Guðný
Aldinblóð, Þórður Gullhrútur, og jólakortabarnið hennar Jónu skal
heita Daggeisli” (Halldór Laxness 1948:125) [if you don’t want to be
called by your own lovely names I shall re-christen you out of my
own head, for I shall never address you in African. Arngrim shall be
called World-glow, Gudny, Fruit-blood, Thord Goldram, and Jona’s
litt le Christmas-card child shall be called Day-beam (Halldór Lax-
ness, transl. Magnús Magnússon 1961:89)]
The atom poet Benjamín in Atómstöðin is introduced as a self-
conscious posturing figure of a poet:
Þá heyrist sagt með ofstækisfullum guðhræðslusvip í dyr un-
um: Það vildi ég að ég færi nú loksins að fá krabbameinið.
Maðurinn var svo úngur að það var fílabeinslitt á honum and-
litið og ekki nema smávegis ló á vánganum, æskumynd af út-
lend um snillíngi, póstkort einsog hánga fyrir ofan orgelið á
sveita bæum, og fást á Króknum, Sjiller, Sjúbert og Bæron lá-
varður hristir saman með hárautt slifsi og foruga skó. Hann
leit í kringum sig með voveiflegum áreynslusvip manns sem
geingur í svefni, og sérhver hlutur, svo dauður sem lifandi, var
honum æsileg dulsýn. Hann rétti mér lánga hönd sína, sem var
svo lin að mér fanst ég geta kreist hana í mauk, og sagði:
Ég er benjamín. (Halldór Laxness 1948:30)
[Then a voice was heard from the doorway, saying in fa-
natically religious tones, “How I wish I could at last get that
cancer now”.
The newcomer was so young that his face was the colour of
ivory, with only a trace of down on his cheeks: a youthful
tunga_20.indb 53 12.4.2018 11:50:37