Breiðfirðingur - 01.04.1978, Blaðsíða 72

70
BREIÐFIRÐINGUR
Dalina sína að Tindum, þar sem allir fögnuði henni og
buðu velkomna. Alla tíð var samband Onnu og tengda-
sonar hennar mjög gott, hann mat hana mikils og átti henni
stóra þakkarskuld að greiða. Bæði voru greind og nutu
þess að ræða saman.
Eftir þá stóru aðgerð sem Anna gekkst undir 82 ára
settist hún í helgan stein og sinnti mest hugðarefnum sínum.
„Ég ætla að flosa púða handa dóttur minni og dætrum
hennar áður en ég er öll“. Og það gerði hún. Sjónin var
þá heldur að daprast, svo hún treysti sér ekki að klippa
upp flosið, „hann Bjarni minn (dóttursonur hennar) gerir
það fyrir mig“, sagði 'hún við mig þegar ég heimsótti han
síðast. Anna lést 15. nóvember 1969, 85ára og var jarð-
sungin að Kirkjuhvoli í Saurbæ við hlið móður sinnar.
Hin síðari ár hafði Bergur kennt vanheilsu. Fyrri kona
hans, Una, lést úr berklum og þrjár systur hennar. Bergur
varð að fara á Vífilstaða'hæli, hann útskrifaðist eftir ár,
en náði aldrei fullri heilsu eftir það. Hann var í hrepps-
nefnd, síðar oddviti og sinnti því starfi til dauðadags,
glöggur maður og greindur og skilaði því starfi betur en
hann við því tók. Hann var með fyrstu stofnendum U.M.F.
í Skarðshreppi og lengi í stjórn þess, sat sýslunefndarfundi
o. fl. Konan hans reyndist honum tryggur og traustur lífs-
förunautur, sem stóð við 'hlið hans í blíðu og stríðu þar
til yfir lauk. Bergur andaðist á heimili sínu 15. apríl 1972
og var jarðsunginn að Skarði.
Að endingu vil ég þakka Rögnu vinkonu minni gott sam-
starf, án hennar aðstoðar hefði mig oft rekið í vörðurnar.
Ragna er greind kona minnug og strang-heiðarleg. Hún
skýrði margt fyrir mér, en lét mig þó ráða ferðinni. —