Breiðfirðingur - 01.04.1978, Qupperneq 88

86
BREIÐFIRÐINGUR
En auðnin sigrar þar alla að lokum. Jón ætlaði sann-
arlega að 'þrauka meðan þess væri nokkur kostur og gafst
síðast upp,er hann lenti í bílslysi aleinn um nótt á Fjarðar-
hlíð árið 1975. Er frá því sagt í blöðum sem þrekvirki
og kraftaverki í senn.
A Firði bjuggu síðast hjónin Oskar Þórðarson, hrepps-
stjóri og Kristín Þorsteinsdóttir. Þau tóku við jörðinni af
foreldrum hans Bergljótu Einarsdóttur og Þórði Jónssyni,
hreppsstjóra, sem þar höfðu búið um ára tugi einu mesta
myndarbúi sveitarinnar. Gestrisni þeirra, rausn og höfð-
ingslund var jafnan við brugðið. Var þar því jafnan margt
fólk ekki síst á sumrum að sunnan, og á haustin við slátrun
fyrir alla sveitina.
Þar var oft glatt á hjalla, dansað, sungið og leikið svo
'hrykkti í hverjum viði í timburhúsinu gamla, sem nú er
horfið að mestu. Varð að víkja fyrir myndarlegu stein-
húsi, sem mun hið stærsta í sveitinni við leiðarlok.
Hjá Bergjþóru og Þórði voru einnig árum saman öryrkjar,
eldra fólk, t. d. Guðrún Sæmundsdóttir, Jensína Jónsdóttir,
móðir húsfreyju, Samúelína Pétursdóttir, vangefin og
Brynjólfur Bjarnason, sem ritað er um áður í Breiðfirðingi.
Allt var þetta fólk mörg ár án þess að dvöl þess
væri greidd af neinum og sýnir það orðum betur hvílíkir
höfðingjar gengu hér um garða.
Seinustu búendur á Firði héldu sömu slóð og báru
merki gestrisninnar hátt, þótt ekki væri sama fólkið á bæn-
um og breyttar samgöngur.
Þau fluttu til Grindavíkur. Setja synir þeirra þar nú
þegar svip á bæinn með sjósókn og dugnaði í hvívetna.