Breiðfirðingur - 01.04.1987, Blaðsíða 115

BREIÐFIRÐINGUR
113
Ráðsmaður á Vífilstöðum var þá Þorleifur Jónsson, öðl-
ingsmaður, sem allir dáðu, en var berklasjúklingur.
Þarna var verið að gera miklar jarðabætur. Búið var að
ræsa mýrina fram og var hún orðin nokkuð þur. Þetta vor
var Árni G. Eylands að tæta mýrina í sundur með þúfnaban-
anum svokallaða og gera hana tilbúna undir sáningu.
Við bárum mikið af útlendum áburði á útskanka gamla túns-
ins, sem var verið að reyna að græða upp. Þegar vorvinnunni
var lokið fór ég til Þorleifs, sem nú var rúmliggjandi. Borgaði
hann mér. Töluðum við saman um stund og sagði hann mér
frá framtíðaráætlun um uppgræðslu og meiri framleiðslu á
töðu fyrir kúabúið. Spurði ég hann hvort ég mætti tala við
hann seinna um vinnu næsta vor og sagði hann að mér væri
það velkomið.
Eftir einn eða tvo daga fór ég vestur að Króksfjarðarnesi
og vann þar sem kaupamaður um sumarið og um haustið í
slátursvinnu hjá Kaupfélaginu en á komandi vetri var ég ráð-
inn hjá Bjarna Ásgeirssyni á Reykjum í Mosfellssveit. Átti
ég að keyra mjólkina og garðyrkjuvörur til Reykjavíkur um
veturinn. Svo hafði ég ráðið mig hjá Þorleifi á Vífilsstöðum
næsta vor. Þegar leið á veturinn bauð Bjarni að ráða mig til
árs við kúahirðingu með eitt hundrað krónur í laun á mán-
uði. En fyrst varð ég að fá mig lausan frá loforði mínu við
Þorleif. Ég fór upp að Vífilsstöðum og talaði við hann. Var
hann rúmliggjandi og auðsjáanlega aðframkominn af berkla-
sjúkdómnum. Var það auðsótt mál að fá mig lausan frá lof-
orðinu um vorvinnuna. Ég spurði Þorleif hvernig honum Iiði.
- „Þetta tekur nú bráðum enda“, var svarið.
Á Reykjum voru tveir danskir menn við garðyrkjuna.
Fékk ég þar gott tækifæri til að æfa mig í að tala dönsku og
fékk að kynnast ýmsu um Danmörku eftir þeirra sögn. Nú
brann í mér útþráin, löngunin til að sjá eitthvað af hinum
stóra heimi. Annar þessara dönsku manna hét Jóhann
Schröder. Lofaði hann mér að reyna að útvega mér pláss í
Danmörku. Rétt eftir nýárið kom bréf frá vini Jóhanns frá
Jótlandi, sem bauðst til að ta':a mig sem lærling við „land-