Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 9

Ólafur Elímundarson
Gullkista landsins
Umræður á Alþingi
á árunum 1867 til 1873 um laxveiðar
Drjúgur arður
Á 9. fundi Alþingis, 17. júlí 1867, lagði forseti þess Jón Sigurðs-
son, fram bænarskrá úr Mýrasýslu með 147 nöfnum, dags. á
sýslufundi 1. maí 1867, um friðun á laxi, til inngangsumræðu
og nefndarkosningar.1’ Forseti gat þess að allir þingmenn ættu
að hafa fengið í hendur norsk lög frá 23. maí 1863 um friðun á
laxi og sjóbirtingi og ensk lög frá 6. ágúst 1861 um laxveiðar.
Hjálmur Pétursson (1828-1888) bóndi í Norðtungu, þingmað-
ur Mýrasýslu, las bænarskrána.2)
í þessu skjali er sagt að laxveiði hafi ávallt verið talin til
bjargræðisvega landsmanna, og einkum á fyrri tímum hafi lax
gengið í flest vatnsföll landsins og tímgast í þeim. Á meðan
veiðiaðferðir hafi verið „... á hyggilegum hófsemdarvegi, og
hinum fornu veiðilögum var lotning sýnd ...”, hafi þessi veiði
fært drjúgan arð. Nú á seinni árum líti hins vegar út fyrir að
allmargir hafi að nokkru gleymt þessum fornu veiðilögum. Nú
hugsi sumir þeir sem veiðirétt eiga einungis um það að drepa
sem mest af laxinum það árið eða þann daginn sem yfir stend-
ur, án þess að hugsa um hvort þeir sjálfir eða aðrir fái nokkra
veiði árið eftir eða daginn eftir. Þetta hafi einkum farið í vöxt
eftir að laxasala til útlendra kom til sögunnar, og líti út fyrir að
laxveiði verði eyðilögð algerlega, verði þessu háttalagi haldið