Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 98

96
BREIÐFIRÐINGUR
Emilía og er hún nú löngu búsett útí Bandaríkjunum. En fyrir
þrem árum [1974] kom hún hér upp og þá hitti hún mig, enda
löngu áður en hún fór búin að hitta mig og ég að segja henni
sannleikann. Hún sagði mér að sig hefði löngu verið farið að
gruna að hún ætti annan föður en hin systkini sín vegna þess hvað
hún var þeim að öllu leyti ólík. Svo hefði móðir hennar sagt sér
það þegar hún lá banaleguna og hún var hjá henni síðustu stund-
imai' og beðið hana að hitta mig og fá hana ættleidda. Það tókst
ekki vegna þess að þau vom bæði dáin og þess vegna var því
neitað af þeim aðilurn sem ég leitaði til. Eg á hana samt.
Lausamennska mín og smábúskapur
Þegar hér var komið við sögu var ég 20 ára og réðist þá um
vorið til bónda sem hét Jón Markússon og bjó á jörðinni Kvern-
grjóti í Saurbæjarhreppi. Þar átti ég að hafa sérhús yfir fé það
sem ég átti og fá slægjur gegn því að vera vinnandi hjá honum
að öllu leyti, nema þann tíma sem ég þyrfti til heyskapar fyrir
mínu fé, sem ég vissi að mundi ekki vera nema um þrjár vikur
eða svo. Ætlaði hann síðan að hirða mitt fé ásamt sínu þegar
ég færi um áramót til sjósóknar á vertíð, eins og við ungir
menn gerðum í þá tíð.
Þar kynntist ég stúlku sem var á heimilinu og Guðrún Guð-
laugsdóttir hét frá Ytri-Fagradal í Skarðshreppi, og við vorum
heitbundin er ég fór um áramót suður. Vorið eftir þegar ég
kom heim, opinberuðum við og um vorið fluttustum við að
Belgsdal í húsmennsku eins og það var kallað, fengum gras
fyrir eina kú og kindur og tvö hross. Þá komu til okkar faðir
minn og líka móðir kærustunnar, Sólveig Sturlaugsdóttir, sömu-
leiðis Júlíana Jóhanna systir kærustu minnar. Það vor fæddist
okkur meybarn 28. júní 1921.
Kristján Markússon hét bóndinn sem leigði mér og kona
hans Hólmfríður og Gísla hét dóttir þeirra. Annað var fólkið
ekki á þeirra heimili. Við höfðum samið um samvinnu við
heyskap og það að faðir minn annaðist með honum hirðingu
þegar ég færi til vinnu á Suðurlandi eins og venja mín var.