Breiðfirðingur - 01.04.1997, Page 143
HORNBJARGSVITI OG HIMINHVOLFIÐ
141
dymar. Ég lagði í hann, en varð að leggjast marflatur við
húshornið áveðurs ef það átti að lánast, en þrátt fyrir hverja
tilraunina á fætur annarri skríðandi, hrakti mig til baka og í
síðustu tilrauninni fauk ég viðstöðulaust niður með húsinu
langleiðina fram á sjávarbakka. Vindofsinn velti mér eins og
væri ég eitt af leikföngum hans, hvað ég var. Mér tókst að
klóra mig upp undir vitann og mátti þakka það klakaskán að
ég fór ekki í einum æðissveipnum. En mér tókst þetta, bölv-
andi, steytandi hnefa framan í hann og þó fremur í huganum
en með handatiltektum, enda nóg með þær að gera við að
krækja fingrum oní klakamettaðan svörðinn. Hurðinni tókst
mér að loka, en dýnamór annarrar dieselvélarinnar var orðinn
fullur af snjó. Það er margs að gæta á svona stað.
Svo kom að veðurtöku. Snögglega hafði komið eiturfrost,
svo vatn þurfi að bera á vota mælinn. Því varð ekki komið út
með eðlilegum hætti. Ég fyllti því hreina sultukrús með vatni,
skrúfaði á hana lok og setti í vasa minn.
Nú er það þannig með mig, að ég hefst allur með sjálfum
mér að því skapi sem veður versnar. Það jaðrar við að ég fyll-
ist strákslegu oflæti og er þó ekki mikill bógur þess á milli né
almennt. En nú hló mér hugur í brjósti. Ég girti mig í brók,
fikraði mig niður tröppurnar með hnúahvítum tökum um
handriðið, þaðan upp að húshorninu, og nú ætlaði ég að sýna
honum það. Ég beið færis ef ske kynni að slotaði ögn, leitaði
spyrnu með fótunum og á fjórum fótum í viðbragðsstöðu tók
ég sprettinn skáhallt í djöfulganginn ef ske kynni að afdriftin
yrði ekki meiri en svo að ég næði mælahúsinu. En mikið er
það auðvelt að vera mikill kall inni í vel upphituðu íbúðarhúsi.
Ég var ekki kominn metra frá húshorninu þegar ég skall flatur
og þeyttist viðstöðulaust niður túnið og hafnaði í girðingarnet-
inu. Ja so. Eftir mikið brölt tókst mér að mjaka mér meðfram
girðingunni til móts við ljósvitann og með herkjum að honum
og svo meðfram íbúðarhúsinu að tröppunum. Hetjan ég.
En fátt er með öllu óviðráðanlegt, ef hugkvæmni og vilji er
fyrir hendi, og ekki var laust við að um varir mér léki glott-
andi kerskni. Þetta var þó eitthvað til að fást við. Og ég skyldi