Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 156
154
BREIÐFIRÐINGUR
fólk á að kynna sér það sem fram hefur komið við fund
Dauðahafs- og Kúmranhandritanna, sbr. bækurnar Handritin
frá Dauðahafi og Arin þöglu í œvi Jesú er báðar hafa verið
þýddar á íslenskt mál.
Hvatinn að því að ég reit þessa fátæklegu hugmynd mína
um ímynduð samskipti guðs og manns, er vegna nokkuð sér-
stæðrar reynslu, er ég varð fyrir meðan ég dvaldi á Horn-
bjargsvita.
Einn dag sem oftar rölti ég allar fjörur austur á Þaraláturs-
fjörð í leit að einhverju nothæfu af reka. A leiðinni heim ráf-
aði ég í blíðskaparveðri eftir nálægum fjöllum. Mitt í hugleið-
ingum um þau illleysanlegu vandamál, er óheft frelsi manns-
ins hafði leitt yfir hann, laust eldsnöggt í huga minn þeirri
furðulegu tilfinningu, að ég væri laus við guðinn, eins og væri
ég sviptur álagaham. Og ríkur af þeirri upphöfnu tilfinningu
að vera frjáls maður, frjáls í áður óþekktri vitund um sjálfan
mig, reikaði ég um í blíðviðrinu, snortinn hömlulitlum fögn-
uði. Ég hafði ekki lengur þann Guð yfir höfði mér, er þar hafði
trónað sem óskilgreint vald frá magnþrungnum áminningum
móður minnar öll mín uppvaxtarár og eymt hafði af fram að
þessu, þrátt fyrir hálfkarað uppgjör við hann í Þórkötlustaða-
nesinu.
Mótsögnin fólst í því að á samleið okkar til fjallsins höfðu
áhrif frá guðinum sem allsráðandi valdi yfir lífi mínu, leynst
að baki þeim orðum skáldsins „Guð í sjálfum þér“ er sest
höfðu að í vitund mína, jafnskjótt og hann hvarf til himins. Og
við það að vita af tákni hans í sjálfum mér, spratt af vörum
mér upphátt fagnaðrríkt þakklæti til einhvers og alls er ég þó
vissi ekki hvað var, einhvers vermandi lífsgjafa, kannski sólar-
innar, er allt gæddi lífi með yl sínum, og fyrir það að vera lif-
andi á þessari undursamlegu jörðu fullur af trú á möguleika
mannsins sjálfráðan gerða sinna og ábyrgan fyrir þeim, í þá
veru er guðinn hafði ætlað honum.
í blíðviðrinu þama á fjallinu ofan ljósvitans hugleiddi ég
ofangreinda niðurstöðu. í bemsku þótti ég baldinn, en í mér
bjó þó tilfinning fyrir því að reyna að standa mig eins og