Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 22

20
BREIÐFIRÐINGUR
„Mig rámar í það“,sagði Kristján. „Gættu að, pólarnir eru
tveir. En við getum hafið ferðina í Kolbeinsstaðahreppnum.
Ingigerður móðir mín var fædd á Flesjustöðum 1853. Móðir
hennar var Þórunn Jónasdóttir, en faðir Þorgeir Finnsson. Þau
bjuggu á ýmsum stöðum í Kolbeinsstaðahreppi. En Þorgeir
varð blindur um sjötugt og fluttist þá til Sigurðar bróður míns
að Hamri í Borgarhreppi. - En móðir mín ólst upp að
Hausthúsum í Eyjahreppi."
- En víkjum þá að hinum pólnum.
„Faðir minn hét Ólafur Björn, fæddur 1854 að Kolgröfum í
Eyrarsveit og alinn þar upp hjá föðurforeldrum sínum. En for-
eldrar föður míns voru Jóhanna Vilhjálmsdóttir og Þorgrímur
Þorsteinsson, og voru þau bræðrabörn.“
- En þá var löng og ógreið leið á milli Hausthúsa og Kolgrafa.
„Að vísu. En móðir mín réðst vinnukona að Söðulsholti og
faðir minn vinnumaður að Rauðkollsstöðum, sem varð til þess
að neistum sló saman. Búskap byrjuðu þau á Spjör í Eyrar-
sveit, fluttust þaðan að Hnausum undir Kirkjufelli, en bjuggu í
Lárkoti, þegar ég fæddist, 20. ágúst 1893.“
- En skírnin?
„Eg veit vitaskuld ekkert um hana annað en það, sem Guð-
rún mín á Mýrum sagði mér, þegar ég var orðinn fullorðinn.
Um veturnætur 1893 ber faðir minn dag einn upp á hjá henni
með mig reifaðan og í skinnstakk sem verju. Hún gefur hvít-
voðungnum volga mjólk og þægir föður mínum með ein-
hverju hlýju. Ég var þá svoddan vesaldarkroppur að ekki þótti
vert að draga skírnina. En brandur hafði hlaupið milli föður
míns og prestsins, sem var séra Jens V.Hjaltalín á Setbergi.
Var talið líklegt, að hann mundi ekki hasta sér út eftir, þótt
hann fengi boð. Þegar faðir minn hefur lagt mig frá sér í skinn-
stakknum í baðstofunni á Setbergi og prestur veit erindið, telur
hann öll vandkvæði á að af skírn geti orðið, því að votta vanti.
„En madaman, hún er þó heima,“ segir faðir minn. „Hún er
bara ein, en þeir þurfa að vera tveir,“ ansar prestur. „Þér hafið
vinnumann.“ „En hann er einhvers staðar úti á beitarhúsum -
það er ekki hægt að eiga við það,“ rymur í presti. - Faðir