Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 34

32
BREIÐFIRÐINGUR
skráargat, en við hlið hans stóð kona. f orðastað mannsins
varð þá til hjá Jóhanni þessi vísa:
Ég kemst ei þennan krókaveg,
hvað sem er um hina.
Gatið hitti ekki eg,
elskulega vina.
Eitt sinn vorum við á ferðalagi á vegum Snæfellingafélagsins,
urðu þá til vísur og átti Jóhann þessa:
Áhyggjur og andans þröng
okkar skap ei þvingar,
gleðjustum við glas og söng,
góðir Snæfellingar.
Gall þá við Alexander Valentínusson frá Ólafsvík: Gleðjustum
við glaðan söng.“
- Þú byrjar atvinnurekstur?
Á árunum 1925-1927 vann ég hjá Völundi, en þá var komin
í mig löngun til að eignast trésmíðaverkstæði og hefja sjálfur
framleiðslu á húsgögnum eða öðru, sem til gæti fallið. Þeim
ásetningi fékk ég fullnægt 1928, en þá festi ég kaup á stóru
timburhúsi við Hverfisgötu 74. Sökum þess að það stóð alveg
úti við götuna, en hana átti að breikka, varð ég að færa það
innar á lóðina og þá samfara byggði ég undir það heila hæð úr
steinsteypu. Vitanlega gat þetta ekki gerst án lána, en ég óttað-
ist þau ekki svo mjög, ef allt yrði með felldu, enda taldi ég
mig vel búinn að vélum og öðrum tækjum. Ég byrjaði á því að
smíða húsgögn í fjöldaframleiðslu, en það hafði ekki verið
gert fyrr í Reykjavík svo ég vissi. Fékk ég Benedikt Waage til
að selja húsgögn mín í verslun sinni Áfram á Laugavegi.
Meðan ég var í Kóinu, var t.d. ekkert smíðað nema eftir
pöntun og sama var í Völundi, nema hvað þar voru smíðaðar
hurðir og listar í fjöldaframleiðslu. Fyrst í stað gekk þetta
sæmilega, en brátt kom kreppan, og hún fór ekki fram hjá