Breiðfirðingur - 01.04.1997, Qupperneq 142

140
BREIÐFIRÐINGUR
uðum hraða af suðri fram á bakkann. Það var ekki um að vill-
ast. Veifan slóst ört til undan sunnanáttinni. Ég horfði á þetta
um stund heldur vantrúaður, en svo ég fengi það vel staðfest,
þá labbaði ég niður að girðingu, þannig að mig bar miðja vegu
milli veifunnar og bakkans. Og ekki bar á öðru. Ég stóð mitt í
sviptingum þessara átta, ýmist umvafinn hvirfilsveipum úr
annarri hvorri áttinni hreinni. Ég gekk um bakkann og hvar-
vetna um hann léku þessar vindrósir í bland við samfelldar
vindlanir. Þetta stóð yfir í rúma klukkustund með jafnvaxandi
austansjó, er orðinn var allmikill um það er austanáttin lagði
niður laupana fyrir einráðri sunnanátt skömmu fyrir veðurtöku
kl. 15. Sunnanáttin hélst svo í svipuðum mæli fram á kvöldið,
en með rokum og svörtum éljum fram undir kl. 23, að lotu-
laust fárviðri hreinskóf himininn, nema hvað lágur skýjabakki
sást til hafs.
Þessi ofsi, er ég freistast til að telja ein fjórtán vindstig þeg-
ar mest lét, stóð yfir til kl. 5 um morguninn eftir, og aldrei svo
vægur að stætt væri. Að ég tel hann hafa orðið þetta hvassan
er byggt á reynsluvissu af mældum tólf vindstigum og því
hvernig ég stóð mig við þann ham. Þetta veður var engu líkt er
ég hafði kynnst um ævina. Það var gerningaveður. Klakinn
spændist af jörðinni hvar sem skörp skil mynduðust, og allt
fauk til hafs er á annað borð gat fokið. Veifustaurinn, að um-
máli 10 cm, þriggja metra hár, kubbaðist við jörðu. Það gnast
svo í þessu stóra steinhúsi, er hafði stoð af ljósvitanum sam-
byggðum til hlés, að ég taldi ráðlegra að færa sængurföt í
kjallara, og er ég þó ýmsu vanur af heimsins volki og veður-
guðsins. Tvívegis sáum við hurðir bifast í körmum sínum inn-
anhúss, þannig að bilið milli karms og hurðar gliðnaði að neð-
an en gekk saman að ofan. Og það brakaði í þeim. Svo opnuð-
ust dyrnar að vélahúsinu.
Það hafði verið nær heiðskírt í klukkustund fyrir veðurtöku
á miðnætti, en kófið ofan í fjallinu og niður túnið fyllti hverja
smugu. Út varð ég því að fara svo ekki fylltist allt af snjó í
vélahúsi. Annað hvort varð ég að fara upp fyrir íbúðarhúsið
móti veðrinu eða niður fyrir og þaðan upp með því móts við