Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 121

HORNBJARGSVITI OG HIMINHVOLFIÐ
119
aðstæður og aldarfar. Það má því vera ljóst að slík mann-
eskja er ekki metin meir en þrællinn á landnámsöld.
Kannske lítið meir en húsdýr. Þetta er ljótur leikur og
skammt til ársins tvöþúsund. Þetta er smánarblettur á hvaða
félags- eða stjórnkerfi sem er.
Þessi litli logi nægði til að kveikja skímu í heilabúi ráða-
manna. En lengi má manninn reyna. Ári eftir ströglið um rétt-
indi aðstoðarmanns hringdi í mig gömul vinkona mín í Reykja-
vík og sagði mér þær óvæntu fréttir, að í efri deild alþingis
væri búið að samþykkja frumvarp að efni til frá vitamálastjóra
þar sem vitaverðir væru sviftir, í fyrsta lagi verkfallsrétti, í
öðru lagi drjúgum hluta umsaminna launa, í þriðja lagi rétti til
að vera meðlimir í BSRB, í fjórða lagi að öll kjaramál vita-
varða yrðu framvegis í höndum vitamálastjóra. Og þessi
blessuð vinkona hvatti mig til aðgerða, því fyrir lægi að þetta
yrði samþykkt sem lög í neðri deild.
Ekki var laust við að mér brygði, því suður komst ég engan
veginn. Oft hefur það komið mér vel að vera skjótur að taka
ákvarðanir. Ég hafði því ekki á þessu neinar vöflur, samdi þegar
í stað skeyti og sendi til Kristjáns formanns BSRB, þar sem ég
fór framá það við hann, að hann léti stöðva þetta frumvarp, svo
ég þyrfti ekki að gera einhverja vitleysu, sem engum yrði til
þægðar. Samdi svo annað skeyti og sendi ráðuneytisstjóra sam-
göngumála þar sem sagði: að ef þetta fmmvarp yrði ekki
stöðvað, þá mundi ég gera það að opinberu blaðamáli, að tæki
fyrir tugi milljóna hafi verið skrifuð á vitana, sem aldrei hefðu á
þá komið. Þriðja skeytið svo til vitamálastjóra, eins orðað.
Þama tefldi ég djarft, það var mér ljóst. En ég átti ekki annarra
kosta völ. Hinsvegar vissu allir aðilar um hvað málin snerust.
Daginn eftir hringdi Kristján í mig; kvaðst hafa talað við
einn vin sinn, er væri þingmaður og hann lofað sér því að
þetta yrði stöðvað. Sama dag kom svo skeyti frá ráðuneytis-
stjóra: fá orð en skýr. „Dregið til baka.“ Eftirmálin urðu ekki
svo óskemmtileg.
Um vorið skrapp ég suður, og í Þjóðleikhúsið fór ég á La