Tímarit Máls og menningar - 01.09.2010, Síða 5

TMM 2010 · 3 5
Hannes Pétursson
Íshjarta
1.
Einar Benediktsson skóp í kvæðum sínum fjölskrúðugar „mynda­
smíðar andans“ svo notuð séu orð hans sjálfs á einum stað. Sannast
sagna undrast lesandi það ofurskarpa smiðsauga sem Einari var gefið í
sjónarheimi skáldskapar. Og er lítil nýlunda í því fólgin að nefna þetta,
margsagt í skrifum og alkunnugt þeim sem þekkja verk hans.
Þeirrar snillilegu smíðagáfu innra augans sem birtist í ótal ljóð­
myndum Einars Benediktssonar gætir ekki í efnisskipun sumra hinna
lengri kvæða frá hans hendi. Og þó svo margbreytni yrkisefnanna í heild
sé aðdáunarverð ber mikið á endurtekningum (og mótsögnum innan
endurtekninganna), meginhugsanir eru færðar í letur aftur og aftur frá
bók til bókar. Málauðgi skáldsins og myndvísi, hinn hái stíll, linar að
nokkru lesþreytuna sem þessu fylgir, nema þegar þykk hljómsetning
orðafarsins hleypur í kekki. Sú aðfinnsla nær ekki til þess kvæðis sem
hér verður stuttlega gert að umtalsefni.
2.
Bláskógavegur heitir gömul almannaleið sem þverar fagurgróin heiða­
lönd ofan byggðar í Kelduhverfi. Þær slóðir gerði Einar Benediktsson að
yrkisefni í lofgjörð sem dregur nafn af leiðinni, ber umbúðalaust yfir­
skriftina Bláskógavegur og birtist í bók hans Vogum árið 1921.
Fyrri hlutinn lýsir í leiftrandi myndum vornæturdýrð og hefst
þannig:*
* Fylgt er útgáfu Péturs Sigurðssonar háskólaritara; Einar Benediktsson: Ljóðmæli I–III, Rv. 1945.
Þar er greinarmerkjasetning samkvæmari sjálfri sér en í frumútgáfum einstakra bóka skáldsins.