Skessuhorn - 16.12.2015, Qupperneq 68

MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 201568
Kveðjur úr héraði
Það er gamall og góður siður að senda jólabréf, en þau
voru fyrr á dögum hugsuð sem nokkurs konar ítarefni
með jólakveðjum. Í jólabréfum voru, auk þess að senda
kveðju til heimilisfólks, sagðar fréttir úr sveitinni. Skessu-
horn leitaði til átta valinkunnra kvenna af Vesturlandi og
voru þær beðnar að senda lesendum Skessuhorns jólabréf
úr sínu heimahéraði. Kunnum við þeim bestu þakkir fyrir.
Efnistök voru gefin frjáls og því kennir nú sem fyrr fjöl-
breytni í efnistökum.
Ég var stödd á hóteli í miðborg
Brussel um daginn, meðan hæsta
viðbúnaðarstig vegna hryðju-
verkaógnar stóð yfir, þegar blaða-
maður Skessuhorns hringdi og bað
mig um að senda jólakveðju í blað-
ið. Mér var svo létt yfir að erindið
væri jafn léttvægt, að ég samþykkti
að verða við bóninni án nokkurrar
umhugsunar.
Þetta var nokkrum dögum fyr-
ir fyrsta sunnudag í aðventu, en
aðeins viku fyrir „jólin“ í Belgíu,
sem eru á messu heilags Nikulásar
þann 6. desember. En þá skiptast
flestir Belgar á gjöfum. Und-
ir venjulegum kringumstæðum
hefðu verslanir og vöruhús ver-
ið yfirfull af fólki og iðandi af lífi.
En því var ekki að heilsa: Þung-
vopnaðir hermenn, óeirðalögg-
ur og öryggisverðir fylltu stræti
og torg. Það er undarlegt til þess
að hugsa hvað veröldin getur tekið
miklum stakkaskiptum á örskots-
stundu. Eina stundina finnur mað-
ur til fullkominnar öryggiskennd-
ar, en þá næstu er maður lamaður
af ótta. Þannig hefur það líka ver-
ið á flestum stríðshrjáðum svæðum
veraldar. Þar hefur einhvern tím-
ann ríkt friður og ró. Konur, karl-
ar og börn hafa tekið sínu daglega
lífi sem sjálfsögðum hlut.
Það ríkir merkjanleg spenna og
eftirvænting í íslensku samfélagi
þessa dagana, jafnvel smá tilhlökk-
un: Sýrlensku flóttamennirnir eru
væntanlegir hvað úr hverju. Fjöldi
manns hefur hlaupið til og lagt
söfnun Rauða krossins lið og gefið
af örlæti sínu ýmsan húsbúnað. Því
til allrar hamingju eru þrátt fyrir
allt margir aflögufærir. Það er ósk-
andi að við berum gæfu til að taka
vel á móti flóttamönnunum og rís-
um undir væntingum þeirra um
betra líf. Góðar móttökur felast
ekki hvað síst í því að virða komu-
menn, uppruna þeirra og menn-
ingu. Ég hef mikla samúð með og
finn til samkenndar með flótta-
mönnunum. Ekki að ég hafi stað-
ið í sömu sporum. En ég hef ver-
ið í stöðu innflytjandans. Ég hef
upplifað hrokann sem innfæddir
sýna manni alveg grandalausir og í
raun vel meinandi. Til dæmis þeg-
ar dóttir mín sex ára gömul sýndi
merki um „aðlögunarkvíðarösk-
un“ í bæverskum afdal og skóla-
sálfræðingurinn lýsti furðu sinni
á þeirri sérvisku fjölskyldunnar að
tala íslensku á heimilinu. Það tafði
aðlögunarferli barnsins nefni-
lega verulega. Ég gerði mér fljót-
lega grein fyrir að það væri von-
laust að reyna að koma mannin-
um í skilning um að það væri úti-
lokað að annað en móðurmál okk-
ar yrði notað til tjáskipta á heim-
ilinu. Móðurmálið er hluti af okk-
ur og við látum það ekki svo auð-
veldlega af hendi.
Það er alveg sama hvar í ver-
öldinni ég held mín jól: Alltaf, alls
staðar er hangikjöt á boðstólum.
Hangikjöt borið fram með kart-
öflum í uppstúf, rauðkáli og baun-
um, að ógleymdu laufabrauði.
Sýnum hvert öðru virðingu og
umburðarlyndi. Virðum skoðanir
annarra og umberum ólíkt gildis-
mat. Sem betur fer erum við ekki
öll eins. Þá væri tilveran litlaus.
Kæru Vestlendingar, ég óska ykkur
gleðilegra jóla og farsældar á
nýju ári.
Vala (Valdís Gunnarsdóttir),
Leifsbúð, Búðardal
Tilveran væri litlaus
ef allir væru eins
Jólakveðja úr Dölum
Leifsbúð. Ljósm. Steina Matt.
1
5
-2
1
6
7
–
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/S
ÍA
Við óskum viðskiptavinum og landsmönnum
öllum gleðilegra jóla og farsældar á komandi ári.
Skessuhorn