Heimsmynd - 01.12.1986, Síða 20

„Ég hef heyrt að ég hafi flogið þarna inn af því að ég vœri ung
og óspjölluð eða hara kjút feis...“
Sjálf sagði hún síðustu vikuna fyrir
prófkjör að spá reynds manns í stjóm-
málum væri að rætast. Baráttan ætti að
ná hámarki síðustu vikuna, síðustu dag-
ana. Sem hún og gerði.
En hvað hefur þessi kona til bmnns að
bera? spurði einhver er leið á kosninga-
baráttuna. Er hún ekki bara venjuleg
Hvatarkona - forstjórafrú í Fossvogi?
Hún er pólitískt sexí, sagði blaðamaður á
Helgarpóstinum. Hún er lögfræðingur að
mennt og langyngst þeirra kvenna sem
taka þátt í þessu prófkjöri, sagði annar.
Sjálf hristir Sólveig höfuðið og horfir
fram fyrir sig, örlítið vonsvikin. „Ég hef
heyrt því fleygt að ég hafi flogið þama
inn af því ég.væri ung og óspjölluð. Eða
bara kjút feis, eins og einhver sagði. En
ég hef ýmislegt fram að færa. Því trúi ég
sjálf.“ Hún hallar sér fram í gallabuxum
með krosslagða fætur í leðursófa í Foss-
voginum. „Ég hef hugsjónir. í alvöm.“
Augun em stór og blá. Augnsvipurinn er
sterkur og andlitið frítt. „Ég er Sjálfstæð-
ismaður og með hugsjón, hversu lengi
sem hún verður að mást af,“ og nú glottir
hún.
„En þessir spekúlantar innan flokks og
utan vilja fá einhverja skýringu á því
hvemig ég náði áttunda sætinu. Ýmsir
hafa ýjað að tengslunum við Geir Hall-
grímsson. Almáttugur! Það mætti vera
stór fjölskylda það. Og helmingurinn af
bömum Geirs er ekki einu sinni flokks-
bundinn. En við grínumst með það að
þetta hafi verið þrjú þúsund manna ferm-
ingarveislan, fjölskyldan, sem gerði út-
slagið.“
Móðir hennar, Guðrún, er stolt af
einkadóttur sinni en segir þó: „Þetta er
alltof mikið mál með þrjú ung böm að
ætla að fara á þing.“ Án stuðnings for-
eldra sinna segist hún myndu hafa litlu
áorkað.
„Það er svolítið mikið mál að vera með
þrjá krakka.“ Og það fer ekki fram hjá
neinum að það em böm á þessu heimili í
Fossvoginum. Pétur Gylfi ellefu ára vill
fá ís. Björn Hallgrímur sjö ára suðar líka
í mömmu sinni. Og sú yngsta, Sjöfn,
skríður upp í kjöltu hennar með grænan
farða á andlitinu og naglalakk upp eftir
öllum fingmm. „Ég ætla að verða sjúkra-
kona þegar ég verð stór,“ tístir hún. „Nú,
ekki lögfræðingur?“ spyr mamman.
„Nei, sjúkrakona. Og ég ætla að smíða
bílinn sjálf og mála hann hvítan með
svona rauðum krossum.“ Og móðirin
þvær farðann af andliti fimm ára dóttur-
innar.
„Það var hins vegar tvennt sem ég
ætlaði aldrei að verða sem krakki, flug-
ffeyja og kennari. Að vísu endaði ég svo
með því að kenna verslunarrétt í Versl-
unarskólanum og hafði mjög gaman af
því. Mér tókst vel upp í kennslunni, hélt
áhuga og fannst nemendur áhugasamir.
Mér tókst að fá þau til að fylgjast með
fréttum og framvindu þjóðmála.“
Þegar hún sjálf horfir til æsku sinnar
segir hún. „Ég og bróðir minn Hannes
vorum alin upp í metnaði. Það var siður á
okkar heimili að á hverjum sunnudegi
borðaði fjölskyldan saman þennan klass-
íska hrygg eða læri og síðan sátum við
saman í nokkra tíma og ræddum þjóð-
málin. Við bjuggum í Stórholtinu. Pabbi
var vörubflstjóri hjá Þrótti áður en hann
fór að starfa hjá borginni. Hann komst
ekki til mennta og ég held að hann hafi
alltaf iðrast þess og því lagt allt kapp á að
við bömin fæmm í langskólanám, en
bróðir minn er geðlæknir á Borgarspítal-
anum. Ég man að sem krakki var ég send
í ísaksskóla, Æfingadeild Kennara-
skólans og síðan í Kvennaskólann. Ég er
alltaf að átta mig betur á því hvað for-
eldrar okkar hafa stutt vel við bakið á
okkur. En þau em svona fólk. Þau höfðu
byggt sér raðhús í Fossvogi en frestuðu
að flytja vegna gamals manns sem bjó á
efri hæðinni hjá þeim í Stórholtinu. Þau
vildu ekki skilja hann eftir umkomu-
lausan, leigðu því húsið í Fossvogi og
fluttu ekki þangað fyrr en gamli mað-
Leidd upp að altarinu af föður sínum Pétri Hann-
essyni, fyrrum formanni Öðins, félags verka-
manna í Sjálfstæðisflokki.
Nýútskrifaður lögfræðingur fagnar tímamótunum ásamt bekkjarsystrum sínum, Sigríðir Ingvarsdóttur,
Birnu Hreiðarsdóttur og Snædísi Gunnlaugsdóttur.
20 HEIMSMYND