Heimsmynd - 01.12.1986, Blaðsíða 22

RAGNAR TH.
„Ég er ákaflega jaröbundin og hafði ekki gert mér miklar
vonir..“
Fossvogi. Á einum vegg hangir málverk
eftir Tryggva Ólafsson. „Ég gaf mannin-
um mfnum það í afmælisgjöf. Ég er svo
hrifin af þessari mynd. Og auðvitað fékk
ég hana á víxlum.“
Á meðan viðtalið við Sólveigu fer fram
er allt á fullu í húsi hennar. Maðurinn
hennar á leið í leikfimi finnur ekki
íþróttabúninginn sinn. Annar sonurinn
notar tækifærið af því að móðir hans er
upptekin og vill fá meiri ís. Dóttirin
farðar sig með græna litnum. Sólveig seg-
ir: „Það segir mér enginn að kynin séu
eins.“ Hún stendur upp, setur fisk í pott
og frosið spergilkál.
„Ég hef gaman af matseld." Hún virð-
ist ekki margorð um hlutina. Tengda-
móðir hennar segir að hún sé góð stúlka,
fylgin sér og hún voni að pólitíkin
skemmi hana ekki.
Sólveig segist vera að gera sér grein
fyrir ýmsu. Oft og iðulega vitnar hún til
þess hve heimur stjórnmálanna, valda-
baráttu og samkeppni sé sér í raun hul-
inn. „Prófkjörið var prófsteinn. Ég áttaði
mig ekki á í byrjun hvað þyrfti til. En ég
styrktist af mótlætinu. Það komu ýmis
bakslög og það var kjaftagangur sem
maður var óviðbúinn. Þegar eitt blað-
anna birti spá þar sem ég var á tveimur
stöðum sett í fjórtánda sæti fylltist ég
baráttuanda. Ég tók þá ákvörðun að
berjast eins og ég gæti. Með því móti gæti
ég líka sætt mig við úrslitin hver sem þau
yrðu. En það er ljóst að prófkjör af þessu
tagi kalla ekki fram það besta í fólki.
Kostur prófkjara er að þau eru lýðræðis-
leg. Ókostir þeirra eru hins vegar að
flokksfélögum er stillt upp sem keppi-
nautum, fólki sem seinna þarf svo að
standa saman. í sumum tilfellum mynd-
ast örugglega sár sem eiga erfitt með að
gróa.“
Aðspurð um hvort það hafi einhvern
tíma hvarflað að henni að hætta við,
svarar hún stutt og laggott: „Já, einu
sinni eða tvisvar, en ég hafði ekki orð á
því við neinn. Hins vegar veit ég ekki
hvar ég stæði hefði ég ekki haft Kristin
mér til halds og trausts. Ég hef lært heil-
mikið af að búa með honum, meðal ann-
ars að temja skap mitt. Hann er mun
jarðbundnari en ég og Iætur tilfinning-
arnar ekkert þvælast fyrir sér.“
Þau kynntust fyrir þrettán árum, þá
bæði í námi við lagadeild Háskólans. „Ég
hélt fyrst að hann væri svo montinn en
komst síðan að því að það var göngulagið
og reisnin sem villti mér sýn. Hann er
eins og ég, mjög hávaxinn og beinn í
baki. Það eitt verkar fráhrindandi
á marga. Ég hef heyrt því fleygt að
einhverjum þætti ég fráhrindandi eða
jafnvel montin. Sjálf tel ég mig feimna en
samt sympatíska. Því gladdi það mig þeg-
ar kona sagði við mig í miðjum slagnum
að ég virkaði heiðarleg og góð. Þannig er
mín eigin sjálfsmynd. Ég má ekkert aumt
sjá. Sem krakki varð ég æf þegar aðsúgur
var gerður að bróður bestu vinkonu
minnar sem var fatlaður. Ég hef sterka
réttlætiskennd. Hins vegar er ég enn ekki
orðin það mikill pólitíkus að ég sé síbros-
andi og taki vel í öll mál. Ég er enn of
saklaus, of hreinskilin á köflum, en mér
hefur aldrei fundist ég þurfa að þegja yfir
hlutum. Auðvitað geri ég mér grein fyrir
því að á þingi eiga sér stað hrossakaup en
mikið virði ég þá pólitíkusa sem láta
heiðarleik sinn ekki af hendi.“
En hvernig pólitíkus ætlar Sólveig Pét-
ursdóttur sér að verða? Hvaða málum
mun hún berjast fyrir setjist hún á þing?
„Þessa dagana les ég og les til að setja
mig inn í mál. Kosningamál Sjálfstæðis-
flokksins eru enn ekki alveg ljós. Mér
finnst skattamálin mikilvæg. Ég vil berj-
ast fyrir einfaldara og réttlátara skatta-
kerfi, fella niður tekjuskatt eða draga úr
honum. Þá er ég frekar andvíg sér-
sköttun hjóna. Það á ekki að refsa fólki
fyrir að vera eina fyrirvinna heimilisins."
Hverjum augum lítur hún þá jafnréttis-
baráttuna?
„Þegar ég var við nám í háskólanum
voru rauðsokkur mjög virkar. Ég sótti
stundum fundi ásamt skólasystrum mín-
um. Einhvern veginn fann ég mig ekki í
baráttu þeirra og þá sérstaklega ekki á
pólitíska sviðinu. Þó hef ég alltaf borið
virðingu fyrir frumherjum á borð við þær
og geri mér grein fyrir að oft eru það
öfgarnar sem einhverju áorka. Sjálf hef
ég aldrei liðið fyrir að vera kona. Minnist
þess þegar ég vann á lögmannsskrifstofu
Ragnars Aðalsteinssonar að margir við-
skiptavinir vildu frekar ræða við karlkyns
lögfræðing, en ég hef líka þá reynslu að
konur vilja frekar ræða við kvenkyns lög-
fræðinga. Þannig að þetta er ekki alveg
í eldhúsinu í Fossvogi með Rétri Gylfa og Birni Hallgrími.
Sólveig háttar dóttur sína Sjöfn.
22 HEIMSMYND