Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2017, Blaðsíða 19

jónsdóttir, skólastjóri hjúkrunarskóla Íslands, og María Pétursdóttir, formaður hjúkr-
unarfélags Íslands og skólastjóri nýja hjúkrunarskólans. „Það var mikið lán að fá arin -
björn en hann reyndist okkur mjög hliðhollur og studdi þetta nám af heilum hug,“
segir ingibjörg. nefndinni til ráðgjafar var jóhann axelsson, forseti Læknadeildar há-
skóla Íslands, og dr. Dorothy hall, framkvæmdastjóri hjúkrunarmála hjá alþjóðaheil-
brigðismálastofnuninni í Danmörku, sem veitti ómetanlega aðstoð fyrstu árin.
nefndinni var ætlað að semja drög að reglugerðarákvæðum um nám í hjúkrunar -
fræði í tengslum við Læknadeild háskóla Íslands. nefndin varð síðar bráða birgða -
stjórn námsbrautarinnar og var María Pétursdóttir kennslustjóri. Tveimur árum síðar
fékk námsbrautin eigin reglugerð og skipuð var fimm manna námsbrautarstjórn. Þá
varð ingibjörg námsbrautarstjóri. „ráðuneytisstjóri heilbrigðismálaráðuneytisins, Páll
Sigurðsson, og heilbrigðismálaráðherrar sýndu þessu námi ávallt mikinn áhuga og
stuðning,“ segir ingibjörg.
„Ingibjörg þurfti að berjast fyrir
hverjum einasta hlut“
fastráðnir kennarar námsbrautarinnar voru engir fyrstu árin. Það var ekki fyrr en
1977 að Marga Thome var ráðin lektor, fyrst fastráðinna kennara, en hún var ein þeirra
sem hlaut styrk frá Evrópudeild alþjóðaheilbrigðismálastofnunar Sameinuðu
þjóðanna sem veitti mikla og dygga aðstoð á fyrstu árum námsbrautarinnar í hjúkr-
unarfræði að sögn ingibjargar. Marga lauk háskólanámi í hjúkrunarfræði við Edin-
borgarháskóla og meistaragráðu tveimur árum síðar. Árið 1996 lauk hún síðan
doktorsprófi í hjúkrunarfræði. að mati Mörgu var mesta framlag til þróunar námsins
baráttuþrek ingibjargar sem þurfti að berjast fyrir hverjum einasta hlut, sem og að út-
vega kennara og námsefni. „ingibjörg stóð í fremstu víglínu,“ segir Marga. ingibjörg
viðurkennir fúslega að þetta hafi verið allmikið aukastarf, en hún ólst upp með fimm
bræðrum og því ýmsu vön. „Þar var tekist á og maður gaf sig aldrei heldur þurfti ég
að berjast fyrir mínum skoðunum. Ég ólst upp við átök við bræður mína og bý sannar -
lega vel að því,“ segir hún og brosir. Eitt skiptið vantaði kennara til að kenna efna -
fræði og ingibjörg fór því í efnafræðideild háskólans og hitti þar deildarforseta ásamt
tveimur öðrum kennurum. „Síðar hitti ég þennan deildarforseta á balli og ég þakka
honum fyrir hvað þeir hefðu verið elskulegir þegar ég leitaði til þeirra varðandi
kennslu. „Elskulegir,“ segir hann, „við vorum bara skíthræddir. Okkur fannst heilt
ráðuneyti bara steypast yfir okkur og við þorðum ekki annað en að segja já!“ rifjar
hún upp og hlær. „auðvitað var maður ákveðinn en ég vona að ég hafi aldrei verið of
frek. Ég var bara ákveðin af því að þetta varð að ganga.“
atorkusamur brautryðjandi í hjúkrun á íslandi
tímarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 93. árg. 2017 19
Ingibjörg viðurkennir fúslega að þetta hafi verið allmikið aukastarf,
en hún ólst upp með fimm bræðrum og því ýmsu vön. „Þar var tek-
ist á og maður gaf sig aldrei heldur þurfti ég að berjast fyrir mínum
skoðunum. Ég ólst upp við átök við bræður mína og bý sannarlega
vel að því,“ segir hún og brosir.
„Nokkrir eldri hjúkrunarfræðingar óttuðust að þær myndu teljast
annars flokks og fengju lægri laun,“ segir hún. Þær áhyggjur reynd-
ust óþarfar því samkvæmt hjúkrunarlögum voru allir hjúkrunar -
fræðingar jafnir.