Gríma - 01.09.1941, Síða 63

HELFÖR JÓNS EGILSSONAR
41
leið, og var þá þegar safnað mönnum og hafin leit
að Jóni. Sáust þess glögg merki, að hann hafði kom-
á Fuglaeyrar, því að þar voru fyrir hross þau, er
hann hafði verið að leita að, og þar fannst húnn af
staf hans. Var þá leitað víða um heiðina hvað eftir
annað um veturinn, en það kom fyrir ekki.
Aður en fregnir bárust um ferð þeirra félaga, varð
að kvöldi til vart við kynlega ókyrrð á nokkrum
bæjum í Þingi og í Haganum; bar mest á því á Hóla-
baki, og heyrðist þar barið mikið högg ofan í bað-
stofuþekjuna. Þegar fréttist um hvarf Jóns, tóku
menn eftir því, að mest hafði á ókyrrleikanum borið
a þeim bæjum, þaðan sem hross þau voru, er Jón
hafði komið með í Fuglaeyrar. Hundur Jóns skilaði
sér heim á Breiðabólsstað þrem dögum eftir það er
þeir félagar höfðu skilið uppi á heiðinni; hafði hans
ekki orðið vart fyrr á öðrum bæjum, og var því talið
líklegast, að hann hafi ekki yfirgefið húsbónda sinn
fyrr en hann var látinn. — Eftir þenna atburð fór
að bera á því, að þegar Þorsteinn kom á bæi, heyrð-
ust högg og önnur ólæti á undan honum; stundum
var engu líkara en að einhver væri að renna sér nið-
ur húsþekju. Var talað um þetta við Þorstein, og
var honum að því hin mesta raun. Svo brá og við,
að eftir þetta mátti Þorsteinn aldrei vera einn á
ferð, þegar veður var dimmt, því að þá villtist hann
jafnan, hvað kunnugur sem hann var; hafði það
aldrei komið fyrir hann áður.
Um þessar mundir átti heima á Helgavatni, sem er
skammt frá Breiðabólsstað, kona sú, er Sesselja hét
°g var kölluð Grasa-Sesselja, því að hún lá oft vik-
um og mánuðum saman á grasafjalli; var hún kjark-
kona mikil og var stundum ein síns liðs við grasa-