Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1996, Qupperneq 3

• • /
Hafliði Hjartarson gjaldkeri OBI:
AHERZLUATRIÐI
TIL UMHUGSUNAR
Margir veita mætast lið,
margir snjallir leynast.
Hafliða til heilla bið
hollan mér að reynast.
Með þessu vísukorni skoraði ritstjóri
Fréttabréfsins á mig að senda sér
greinarstúf. Hann lét reyndar fylgja með,
svona til að tryggja framgang blaðsins, að
hann mætti ekki vera of langur. Að sjálf-
sögðu fylltist ég stolti og þakklæti fyrir að
vera beðinn slíks í jafn virt og víðlesið blað,
sem Fréttabréf ÖBl er, en lýsi jafnframt
allri ábyrgð á hendur ritstjóra. Ef satt skal
segja hafa ritstörf aldrei verið mín sterkasta
hlið og ég vona að þið, lesendur góðir, farið
mildum höndum um okkur félagana, nú þegar jólahátíðin
er að ganga í garð.
að fyrsta sem í hugann kom, þegar ég settist við skriftir
í byrjun nóvember, er sú þráhyggja stjórnvalda að
málaflokka fatlaðra, aldraðra og sjúkra skuli helst skera
niður, svo jöfnuður náist í ríkisbúskapnum. Þetta væri þó
frekar fyrirgefanlegt ef menn sæju slíkan niðurskurð hjá
öðrum málaflokkum, en það er nú öðru nær. Eg held að
tlestir hafi álitið að nú þegar rætt er um að betri tímar séu
að renna í garð, myndu ráðamenn linna þessum látum og
sjá sóma sinn í því að snúa við blaðinu með aukningu fjár
til þessara málaflokka. Það ætti t.d. ekki að þurfa mikla
skynsemi til að sjá, hvílík firra það er að ætla sumum
þegnum landsins að framfleyta sér á 35 til 40 þúsund
krónurn á mánuði, eða ég tala nú ekki um þá sem búa á
sumum vistheimilum og fá aðeins 2 til 3 þúsund krónur á
mánuði, sem duga skal í allt annað en húsnæði, mat og
þjónustu. Þetta er okkur öllum til háborinnar skammar og
er með ólíkindum að á síðustu árum er það þessi hópur,
sem orðið hefur fyrir hvað mestri skerðingu. Eg spyr í
allri minni fáfræði. Hvert í ósköpunum stefnum við? Við
sem montum okkur af því, sýknt og heilagt að vera ein af
menntuðustu þjóðum heims og álítum okkur jafnvel mjög
siðmenntuð, en högum okkur samt svona. A hvaða
villigötum erum við með alla uppfræðslu og kennslu, ef
þetta er afraksturinn? Spyr sá sem ekki veit.
Annað sem ekki er til að hrópa húrra fyrir í dag er
Framkvæmdasjóður fatlaðra. Hann sem átti að vera
stoð okkar og stytta í uppbyggingu innan málafokks
fatlaðra, hefur nú heldur betur orðið fyrir skerðingu. Nú
er svo komið að stór hluti fjárveitinga til hans eru farnar í
rekstur og hann á ekki nema rétt fyrir eldri skuldbindingum
vegna framkvæmda. Það sem blasir við
núna er hálftómur sjóður með ekkert
fjármagn til nýrra verkefna eða viðhalds.
Þetta er óskaplega slæm þróun og er skorað
á ráðamenn þjóðarinnar að færa sjóðinn
strax íþað horf sem upphafleg áætlun sagði
til um. Hann færi þá líklega í 420 milljónir
1997 og stæði betur að hlutverki sínu á eftir.
riðja málið sem er ofarlega í huga mín-
um, um þessar mundir, er sá gríðarlegi
vandi sem aðildarfélög ÖBÍ, er standa í
einhverjum rekstri og hafa fengið til þess fé
á fjárlögum ríkisins, eiga við að stríða. Þeim
hefur reynst óhemju erfitt á undanförnum
misserum endalausra skerðinga á greiðslum
að tryggja félögum sínum þá þjónustu sem búið er að
byggja upp fyrir þá og reka, jafnvel í áraraðir. Við segjum
oft hjá Styrktarfélagi vangefinna að nauðsynlegt sé að hafa
aðhald og sparnað að leiðarljósi í rekstri, enda það “mottó”
alltaf verið við lýði á þeim bæ. En þegar skorið er niður
ár eftir ár og ekki tekið á nýjum vandamálum að neinu
marki, hlýtur að stefna í þrot og á þetta ekki síst við um
Reykjavíkursvæðið. Þetta er nú samt það sem blasir við
núna og verða ráðamenn að skilja að fimm ára samdrátt-
artími er meira en nóg fyrir þessa þjóðfélagshópa og nú
verður einhver leiðrétting að fást og hún helst það mikil
að uppbygging geti hafist á ný.
á verður mér oft hugsað til þeirrar miklu áherslu, sem
lögð er núna á að sameina okkur öllu sem hægt er í
sameinaðri Evrópu. Ég held við ættum að líta okkur nær.
Hvað getum við t.d. gert við öll þau mikilvægu skilaboð
sem koma út úr Helios verkefninu, sem mér skilst að stór
hluti íslendinga sé að vinna í núna, ef allur grunnur
velfarnaðar hjá okkur er hruninn. Ég get ekki séð að það
verði nrikið og er reyndar þeirrar skoðunar að sú upp-
bygging sem orðið hefur í málaflokki fatlaðra á Islandi
fram á þennan áratug, hefði getað nýst okkur vel inn í
framtíðina, ef ráðamenn hefðu ekki farið að höggva þar
ótæpilega niður.
Hvað um það. Þegnar landsins leggja sjálfsagt misjafnt
mat á hugtökinjöfnuð og jöfnun lífsgæða. Það sést
best á því, þrátt fyrir orð mín hér að framan, að með góðri
aðstoð margra aðila eru ýmis mál sem fatlaðir hafa verið
að berjast fyrir á undanförnum árum að þróast til betri
vegar. Mér dettur til dæmis í hug, núna á 10 ára afmæli
Islenskrar getspár, hvað afrakstur “Lottósins” hefur
Sjá næstu síðu
Hatliði Hjartarson.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
3