Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2001, Blaðsíða 12

BJÖRN
BJARNASON
Greiddi atkvœði með
áframhaldandi skerðingu.
ild til skerðingar ellilífeyris
vegna tekna í lögum um
alþýðutryggingar og síðan í
lögum um almannatrygg-
ingar frá upphafi til 1960.
Upphaf tekjutryggingar í
núverandi mynd má rekja til
laga nr. 67/1971 um al-
mannatryggingar. í 1. mgr.
19. gr. þeirra laga var
kveðið á um það, að heimilt
væri að greiða uppbót á elli-
og örorkulífeyri, ef sýnt
þætti, að lífeyrisþegi gæti
ekki komist af án hækkunar.
Lögunum var breytt, áður
en þau tóku gildi 1. janúar
1972, sbr. lög nr. 96/1971,
og var í 3. mgr. 19. gr.
kveðið á um, að ráðherra
væri falið að setja reglugerð
um framkvæmd lífeyr-
ishækkunar að fengnum
tillögum tryggingaráðs. í
kjölfar þess var sett reglu-
gerð nr. 32/1972 um lág-
markslífeyri og hækkun
tryggingabóta samkvæmt
lögum um almannatrygg-
ingar. I 3. gr. reglugerðar-
EINAR K.
GUÐFINNSSON
Greiddi atkvœði með
áframhaldandi skerðingu.
innar sagði, að nyti annað
hjóna örorku- eða ellilíf-
eyris en hitt ekki, skyldi
miða við samanlagðar tekj-
ur þeirra og tryggingabætur
við útreikning tekjutrygg-
ingar. Samsvarandi ákvæði
voru sett í reglugerð nr.
171/1974 og reglugerð nr.
351/1977, sem var í gildi
allt þar til reglugerð nr.
485/1995 var sett. Gögn
málsins sýna, að tekju-
trygging hefur frá upphafi
sætt skerðingu, ef tekjur
maka örorkulífeyrisþega,
sem ekki er bótaþegi, fara
yfir ákveðið mark.
Ný heildarlög um al-
mannatryggingar tóku gildi
1. janúar 1994, lög nr.
DRÍFA
HJARTARDÓTTIR
Greiddi atkvæði með
áframhaldandi skerðingu.
117/1993. Samhliða þeim
lögum voru sett lög nr.
118/1993 um félagslega
aðstoð. I athugasemdum
með frumvarpi að þeim
lögum kom fram, að
nauðsynlegt væri að gera
glöggan greinarmun á
bótum almannatrygginga
og félagslegri aðstoð vegna
reglna Evrópubandalagsins
um almannatryggingar. I
frumvarpið voru því flutt
þau ákvæði lífeyristrygg-
ingakafla almannatrygg-
inga, sem í raun voru
ákvæði um félagslega að-
stoð, eins og t.d. mæðra- og
feðralaun, umönnunar-
bætur, makabætur, heimil-
isuppbót og uppbætur
vegna sérstakra aðstæðna.
Eru ákvæði laganna um
félagslega aðstoð einungis
heimildarákvæði um
greiðslur bóta, en sam-
kvæmt lögum um al-
mannatryggingar er um að
ræða rétt til greiðslu ör-
orkulífeyris og einnig tekju-
tryggingar en þá að ákveðn-
um skilyrðum uppfylltum.
I 17. og 18. gr. laga nr.
117/1993 var að finna
ákvæði, sem voru í 19. og
síðar 20. gr. eldri almanna-
tryggingalaga. í 17. gr.
sagði að færu aðrar tekjur
elli- og örorkulífeyrisþega
ekki fram úr ákveðinni
ijárhæð skyldi greiða upp-
bót á lífeyrinn, en hefði
bótaþegi hins vegar tekjur
umfram sömu upphæð
skyldi skerða uppbótina um
45% þeirra tekna sem um-
fram væru. Var sérstaklega
tekið fram að sama gilti um
hjónalífeyri eftir því sem
við ætti. I greinunum var
ekki að finna ákvæði sem
orðað var með sama hætti
og 3. mgr. 19. gr. laga nr.
67/1971 um heimild ráð-
herra til að setja reglugerð
um framkvæmd lífeyr-
ishækkunar. I 18. gr. voru
þó ákvæði um heimild til
setningar reglugerðar, ann-
ars vegar um breytingar á
ijárhæðum 17. gr. árlega til
samræmis við almennar
hækkanir bóta og annarra
tekna milli ára og hins
vegar um að með reglugerð
væri heimilt að ákveða að
aðrar tekjufjárhæðir sam-
kvæmt 17. gr. giltu um líf-
eyristekjur en aðrar tekjur.
Við setningu laga nr.
117/1993 var í gildi áður-
nefnd reglugerð nr.
351/1977 um tekjutrygg-
ingu, heimilisuppbót og
heimildarhækkanir sam-
kvæmt 19. gr. laga um al-
mannatryggingar. í 3. gr.
hennar var eins og áður
segir samsvarandi ákvæði
og í 3. gr. reglugerðar nr.
32/1972. Ný reglugerð nr.
485/1995 var sett 5. sept-
ember 1995 um tekjutrygg-
ingu samkvæmt lögum um
almannatryggingar nr.
117/1993, og var sam-
DAVÍÐ
ODDSSON
Greiddi atkvæði með
áframhaldandi skerðingu.
svarandi ákvæði eins og í
fyrri reglugerðum í 4. gr.
hennar. í 12. gr. var tekið
fram, að reglugerðin væri
sett með stoð í 17. gr. og 18.
gr. laga nr. 117/1993.
Lögum um almanna-
tryggingar var breytt með
lögum nr. 149/1998 og tók
breytingin gildi 1. janúar
1999. Meðal annars voru
gerðar breytingar á ákvæð-
um 17. gr. laganna um
skerðingu tekjutryggingar
lífeyris til elli- og örorku-
lífeyrisþega vegna tekna,
einkum vegna tekna maka.
Með lögunum voru í raun
reglugerðarákvæðin lög-
fest. Var með þessu ætlað
að lögfesta hvernig fara
skyldi með sameiginlegar
tekjur hjóna þannig að þau
gætu bæði gert tilkall til
sameiginlegra tekna og
notið frítekjumarks vegna
maka, en umboðsmaður
Alþingis hafði bent á að
lagaákvæði um umrædd
réttindi væru hvorki nægi-
EINAR ODDUR
KRISTJÁNSSON
Greiddi atkvæði með
áframhaldandi skerðingu.
12