Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2001, Blaðsíða 28

Augað skoðað.
auki var ég lengur að búa til
augu í upphafi. Þetta var því
fullt starf um nokkurra ára
skeið. Síðan fór þetta
minnkandi þegar ég hafði
lokið við biðlistann. Þá var
ég stundum verkefnalaus.
Þótt ég væri rikisstarfs-
maður vildi ég hafa eitthvað
að gera. Ég fór því fram á að
fá að taka þetta að mér sem
verktaki. Það fékkst sam-
þykkt.
Vegna verkefnaskorts
fannst mér draga úr færni
minni við augnsmíðina. Ég fór því á
hverju ári til Lundúna og var í
nokkrar vikur á Moorfields. Þaðan
kom ég endurnærður en færnin dalaði
svo aftur.
Upp úr 1990 ákvað Evrópusam-
bandið að setja ákveðinn staðal á nám
augnsmiða og varð ég því að bæta við
mig námi til þess að fást viður-
kenndur sem augnsmiður innan EES.
Ég fór því aftur til Bretlands árið
1995 og stundaði nám í ár.
A meðan á náminu stóð kom ég
hingað öðru hverju og sinnti þeim
verkefnum sem fyrir lágu. Það gekk
ágætlega. Ég gat því ekki hugsað mér
að fara í sama horfið aftur og missa
færnina vegna takmarkaðra verkefna
hér á landi. Ég réðst því til starfa hjá
Moorfields eftir að námi lauk.
Samstarf við Statens
0jenklinik í Kaupmannahöfn
Skömmu eftir að ég hóf störf hjá
Moorfields var haft samband við mig
og ég spurður hvort ég vildi taka að
mér ákveðin verkefni hjá Statens
0jenklinik í Kaupmannahöfn sem
sænskir gerviaugnasmiðir höfðu ekki
ráðið við. Ég fór því til Danmerkur
og sinnti þessum verkum. Ég hélt að
einungis yrði um fáein verkefni að
ræða en brátt kom í ljós að þetta var
eins og snjóbolti sem hlóð stöðugt
utan á sig. Ég sótti því um að fá að
vinna hlutastarf á vegum Moorfields
en því var hafnað. Þar þurfa menn að
bíða eftir gerviaugum í eitt ár og því
var ekki talið koma til greina að
lengja biðtímann með því að hafa
mann í hlutastarfi. Ég sagði því
lausri stöðu minni vegna þess að mér
féll vel að vinna með Dönunum. Ég
réð mig í hlutastarf á einkarekinni
stofu við Elarley Street í Lundúnum
en þangað gat ég komið þegar ég var
annaðhvort ekki hér á landi eða í
Danmörku. Um þetta leyti var mikill
þeytingur á mér og ég sat tíunda
hvern dag í flugvél. Þetta hafði sín
áhrif á fjölskyldulífið. Verkefnum
fjölgaði stöðugt austan Norður-
sjávarins og árið 1999 fluttist ég
síðan með íjölskyldunni til Kaup-
mannahafnar.
www.okularist.dk
I júní 1999 opnaði ég stofu í Krón-
prinsessugötu skammt frá Jónshúsi.
Þetta er gamalt og gróið hverfi og
gott að vera þar.
Hvernig reiðir þér af í sam-
keppninni við þýsku augn-
smiðina?
Það hefur auðvitað tekið sinn tíma að
festa sig í sessi. Fyrst í stað var frem-
ur lítið að gera. Ef ég hefði ekki haft
þessi verkefni á íslandi og hjá Statens
0jenklinik hefði þetta ekki borgað
sig. Með hjálp góðra manna hefur
þetta blessast. Töfraorðið var
markaðssetning sem ég hafði ekki
hundsvit á. Mér var sagt að senda
öllum augnlæknum í Danmörku bréf,
sækja fundi og ráðstefnur og láta gera
heimasíðu á alnetinu, en það væri
mjög mikilvægt. Smám saman hefur
því viðskiptavinum ijölgað og fyrir-
tækið blómstrar nú.
Hvaða markaðsaðgerðir hafa
borið mestan árangur?
Mér var sagt að skrifa öllum augn-
læknum og sjúkrahúsum í Dan-
mörku bréf og kynna mig. Þá hefur
heimasíðan skilað þó nokkrum við-
skiptavinum og ég fæ fyrirspurnir
víða að. En persónuleg samskipti
skipta mestu máli. Ég hef þó
nokkrum sinnum verið kallaður til
ráðuneytis þegar átt hefur að gera
aðgerðir á sjúkrahúsum í Óðins-
véum og Esbjerg. Þá vilja læknar
gjarnan að ég sé með í
ráðum til þess að meta hvaða
lýtaaðgerð sé heppilegust.
Ég hef nokkrum sinnum
verið spurður hvort ég geti
tekið nemendur. Því er til að
svara að annríkið hefur auk-
ist mikið hjá mér að undan-
förnu og nú er svo komið að
ég verð að fá mér aðstoð. Ég
hef því ákveðið að þjálfa að-
stoðarmanneskju. Ég var svo
heppinn að til mín leitaði
stúlka sem er sjóntækja-
fræðingur að mennt og vön
að umgangast mjög sjónskert fólk.
Hún hefur ráðið sig til starfa hjá
mér. Um daginn fékk ég bréf frá
pólskum manni sem smíðar
heyrnartæki. Hann vildi komast að
hjá mér sem nemandi. Ég varð því
miður að neita honum því að tími
minn er of naumur til þess að ég
geti tekið mann í fullt nám.
Kóralrif
og gerviaugu
Flestir sem koma á stofuna til mín
hafa nýlega misst auga. Þeir eru
sendir til mín fyrst og fremst vegna
þess að nú er grædd inn í augntóftina
kúla úr kóral áður en gerviauganu er
komið fyrir. Síðan eru vöðvarnir sem
stjórna hreyfingum augans tengdir
við þessa kúlu. Þannig hreyfist gervi-
augað eðlilega þegar maðurinn hreyf-
ir heila augað. En gerviaugað hreyfist
því aðeins að það sitji alveg rétt á
kúlunni. Þetta er einungis hægt að
gera með akríl-efninu. Einnig er hægt
að festa lítinn pinna við kóralkúluna
og tengja hann gerviauganu. Þá verða
augnhreyfingarnar alveg eðlilegar.
Auk þess hvílir augað þá ekki eins
þungt á neðra augnlokinu. Þessar
kóralaðgerðir eru býsna dýrar og
væru gersamlega unnar fyrir gýg ef
notuð væru gerviaugu úr gleri.
Hvernig taka nú Þjóð-
verjarnir samkeppninni?
Ég var einu sinni boðaður á fund
þar sem fulltrúar allra þeirra, sem
fjármagna augnsmíði í Danmörku
voru komnir og héldum við fram
gæðum okkar vöru. Þar í landi þurfa
um 6000 manns gerviaugu. Ég get í
mesta lagi haft um 1200 - 1300 við-
skiptavini. Það mun taka mig þó
nokkurn tíma að komast upp í þann
íjölda. Ég get í rauninni ekki búið til
fleiri en 5 gerviaugu á viku ef ég vinn
28