Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2001, Blaðsíða 19

sig um það að málefni fatlaðra væru
betur komin hjá sveitarfélögunum.
Minnti á frumvörpin fyrir Alþingi nú
og kostnaðarmatið varðandi yfir-
færsluna. Lýsti sérlegri ánægju með
samninga við Hússjóð Öryrkjabanda-
lagsins til 5 ára átaks í byggingu sam-
býla og sérhæfðra íbúða.
Kristján Þór Júlíusson þakkaði f.h.
Akureyrarbæjar, sagði sitt fólk norður
þar hafa skilað vænu verki. Reynslan
af þessu væri mjög dýrmæt til fram-
tíðar. Sigursteinn Sigurðsson sagði
að þeim nemendum í Borgarholts-
skóla fyndist sjálfsagt það sem þau
hefðu gjört og vildu aðeins gjöra enn
betur. Konrektor Borgarholtsskóla,
Ólafur Sigurðsson kvað þeim það
fagnaðarefni að hafa fatlaða nemend-
ur, Borgarholtsskóli nýtur góðs af öllu
saman. Kvað saman hafa farið aga,
virðingu og væntingar. Þetta var hin
ágætasta athöfn og vel við hæfi á
þessum alþjóðadegi fatlaðra.
Helgi Seljan.
Fulltrúar þeirra sem hlutu viðurkenningu Sjálfsbjargar með viðurkenn-
ingarskjölin ásamt Ólöfu Ríkarðsdóttur, sem afhenti skjölin, en hún er
fremst á myndinni. Talið frá vinstri fyrir aftan hana eru: Gunnar
Hauksson, forstöðumaður sundlaugarinnar í Breiðholti; Ólafur
Jóhannsson, sóknarprestur í Grensáskirkju; Eiríkur Þorláksson, for-
stöðumaður Listasafns Reykjavíkur og Salóme Þorkelsdóttir, formaður
hússtjórnar Þjóðmenningarhússins
Af hverj u
sérframboð öryrkja?
Það segir í Stjórnarskrá íslands að
allir þjóðfélagsþegnar séu jafn rétt-
háir. í dag er svo ekki, öryrkjar hafa
alltaf verið látnir finna að þeir væru
sér þjóðflokkur og ættu að vera
þakklátir fyrir það sem rétt er að
þeim.
Það er skýlaus krafa
öryrkja að réttur þeirra
sé virtur
Allir fæðast í þennan heim jafn
réttháir. Býr ekki ein þjóð á Islandi
og eigum við ekki öll jafnan rétt til
að brauðfæða okkur af þeim gæðum
og tækifærum sem landið og auð-
lindir þess veita okkur?
Þegar flett er sögu þeirra félaga
sem barist hafa fyrir bættum
kjörum öryrkja alveg frá fyrstu
árum þeirra þá rekst maður alltaf á
greinar og fyrirsagnir um setningu
laga um málefni öryrkja og má þá
skilja að nú sé takmarkið í augsýn.
En svo þegar maður flettir áfram þá
endurtekur þetta sig reglulega alveg
fram á þennan dag.
Jóhannes Guðbjartsson
framkvæmdastjóri
Af hverju?
Er það kannski vegna þess að það
vantar eftirfylgnina?
Þeir aðilar á Alþingi sem settu
þessi lög sem áttu að bæta kjör
okkar, vöruðu sig ekki á því að
þegar lögin komust í framkvæmd
þá var með reglugerðum og öðrum
tilfæringum búið að ganga þannig
frá málum að ekki nema smá partur
af upphaflegu hugmyndinni sem
unnið var að með lögunum náði
fram að ganga.
Þeir þingmenn sem upphaílega
unnu að málinu eru búnir að snúa
sér að öðru og dreifast kraftar
þeirra á marga málaflokka þannig
að ekkert verður úr leiðréttingum.
Ef við værum með okkar eigin
fulltrúa á þingi þá myndi þetta ekki
koma fyrir. Þeir myndu einskorða
sig við okkar málefni og fara yfir
öll gögn og bregðast við strax ef
eitthvað bjátar á.
Á flestum þingum í Evrópu er
hefð fyrir lobbíisma það er að segja
það eru aðilar frá hagsmunaaðilum
sem eru í því að reka erindi hags-
munafélaga við þingmenn. Þessi
hefð er ekki fyrir hendi hér, hvers
vegna veit ég ekki.
En besta leiðin fyrir okkur til að
gæta hagsmuna okkar er að eiga
fulltrúa á Alþingi sem koma úr ok-
kar röðum og þekkja þessi mál af
eigin raun. Slíkt stjórnmálaafl væri
hvorki til hægri né vinstri heldur
væri miðað við málefni öryrkja.
Örorka á ekki að vera ávísun á fá-
tækt.
Jóhannes Guðbjartsson.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
19