Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2001, Blaðsíða 21

Böðvar Guðlaugsson:
Heilsufarskvæði
Nú líður mér illa,
lasinn er ég,
margs konar kvilla
merki ber ég;
um allan skrokkinn
frá skalla að il,
mér finnst ég allsstaðar
finna til.
Þessi andskoti birtist
í ýmsum myndum,
- fjölbreytnin er með ólíkindum:
í vindverkjum sterkum,
vondu kvefi,
ræmu í kverkum,
rennsli úr nefi,
svo er þrálátur hósti
og þyngsli fyrir brjósti,
en beinverkir þjarma að baki og fótum,
og það brakar í öllum liðamótum,
þar grasserar sem sé gigtarfjandi,
sem almennt er talinn ólæknandi.
Þá er sljóleiki í augum,
en slappelsi á taugum,
og svo þessi eilífa syfja,
eða sárindin innan rifja,
og óþægindi í einhverri mynd
oftast báðum megin við þind.
Yfir höfðinu er þessi þráláti svimi,
en þreyta gagntekur alla limi.
Og loks fylgir þessu lítill máttur,
óreglulegur andardráttur,
bólgnir kirtlar og blásvört tunga,
bronkítis í hægra lunga;
svo safnast á skrokkinn skvapkennd fita,
þótt ég skeri við nögl hvern matarbita,
og í sjö vikur hef ég, segi og rita,
sofnað með köldu og vaknað með hita!
Samt hefði ég aldrei upphátt kvartað
ef lasleikinn væri ekki lagstur á hjartað;
þar hef ég nú orðið stöðuga stingi,
sem stafa af of háum blóðþrýstingi.
Og lon og don
hjá læknum er ég,
-með litla von
frá langfiestum fer ég,
því að lítið er gagnið
að geislum, bökstrum og sprautum
við svona fjölbreyttri
vanlíðan og þrautum.
Það ber helst við, að mér batni á köflum
af brúnum skömmtum og magnyltöflum.
Og þó...
Já, batni mér snöggvast í bakinu og
fótunum,
mér versnar um leið í liðamótunum,
og verði eitthvert hlé á vonda
lungnakvefinu,
þá vex sem því svarar andskotans
rennslið úr nefinu,
og réni um stund hinn harði, þurri hósti,
þá hundraðfaldast þyngslin fyrir brjósti,
og líði mér snöggvast eilítið betur í
augunum,
þá vex um helming vanlíðanin á taug-
unum,
og dvíni augnablik aðkenning
hjartastingsins,
þá vex að sama skapi brjálæði
blóðþrýstingsins.
Og þess vegna er ég á eilífum hlaupum
milli sérfróðra lækna og í lyfjakaupum.
Já, útlitið er ekki gott;
ég þoli orðið hvorki þurrt né vott,
það er að segja fæði.
Og friðlaus af fjörefnaskorti
til fróunar mér ég orti
þetta kvalastillandi kvæði.
Böðvar Guðlaugsson.
Ljóð þetta er úr Ijóðabók
Böðvars Glott við tönn.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21