Hvöt - 30.04.1949, Síða 8

tí V Ö T
niður vöruverði og framleiðslu-
kostnaði. Eftir ræðu lians kemur
deserinn.
Ég sit við liliðina á öðrum Þjóð-
verjanum, sem kom i lok mótsins.
Við ræðum nokkuð saman, m. a.
spyr ég um bindindishreyfinguna í
Þýzkalandi. Hann segir mér lítil-
lega frá henni: í allri bindindis-
lireyfingu Þýzkalands eru um 30
þús. meðlimir, en ekki nema um
3 þús. góðtemplarar (meðl. i I. 0.
G. T.). 22 unglingastúkur eru í
landinu og þrjú bindindissam-
bönd, 2 kirkjuleg, reist á trúar-
grundvelli og I. O. G. T., en auk
þess er bindindisfélagsskapur i her
Bandaríkjamanna i Þýzkalandi.
Það starfa 2 unglingastúkur á lier-
námssvæði Bandarikjanna og 1
stúka á franska liernámssvæðinu.
Bindindishreyfingin fékk fyrst að
starfa 1945.
Þegar átinu er Iokið, leggjum við
af stað til Gustavsberg, sem liggur,
að mig minnir, 20 km. fyrir utan
Stokkholmsborg. Ungi maðurinn,
sem bauð okkur velkomin, stjórnar
ferðinni.
Það tekur okkur nokkuð langan
tíma að skoða þessa risastóru postu-
línsverksmiðju. Það er farið upp og
niður ótal stiga og þrep og þrammað
eftir ótal göngum, beinum og bugð-
óttum. Á hverri hæð, eftir hvern
gang, birtist eitthvað nýtt. Þarna
eru framleidd margs konar postu-
síns- og leirílát, klósettskálar,
slökkvarar o. fl.
Þarna starfa hundruð manna,
karla og kvenna, ungir og gamlir.
Það er vel og skipulega unnið. Stund-
um getum við fylgzt nákvæmlega
með sköpun hlutanna. Á hverju
vinnusvæði fyrir sig er framkvæmt
ákveðið verk. Sami hlutur herst
milli margra vinnusvæða, þar til
hann er fullgerður. Eitt ker er
þannig t.d. steypt á einum stað,
fægt á öðrum, skrautmálað á þeim
þriðja o. s. frv.
1 verksmiðjubyggingunni eru stór-
ar fyrirmyndar kaffistofur og höð
fyrir verksmiðjufólkið. Á nokkrum
stöðum sézt ritað á veggi og spjöld:
„Ej tjána pá andra men tjána var-
andra“. Eg læt mig gruna, að þetta
séu kjörorð sænsku samvinnuhreyf-
ingarinnar. Með þessa fögru setningu
í huga sezt eg upp í einn af bílum
þeim, sem eiga að flytja okkur til
Tollare, sumarheimilis góðtemplara,
sem er skammt fyrir utan Stokk-
hólmsborg.
Við höfum hlakkað mikið til að
koma til Tollare. Okkur hefur verið
sagt, að þar sé mjög fagurt, og auk
])ess vitum við, að þar er fjöldi af
ungu fólki á námskeiði hjá S. G. U.
Allir eru fullir eftirvæntingar. Það
er ekki ýkjalöng leið frá Gustavs-
herg til sumarheimilisins. Við þurf-
um ekki að sitja lengi i bílunum
áður en við sjáum Tollare birtast
milli sumargrænna trjánna, eins og
ævintýrahöll, sem komið hefur svíf-
andi utan úr geimnum.
Okkur er vissulega ekki í kot vís-
að, og ekki komum við að tómum
kofanum.
Brosandi, sólbrún og hraustleg
ungmenni taka á móti okkur. Okk-
ur er fagnað eins og soldánum í
„Þúsund og einni nótt“, sem færa