Hvöt - 30.04.1949, Qupperneq 16

14
H V ö T
□ BLD. - UTSYNI FRA RAÐHUSINU.
Bráðlega birtist Hans Braaten. Það
er hlýja og festa í fari þessa manns.
Hann er fremur lágur vexti, en
virðulegur. Það leynir sér ekki, að
hjónin eru miklir Islandsvinir. Þau
spyrja frétta frá Fróni og af ferða-
lagi mínu. Þegar þriðji meðlimur
fjölskyldunnar, Ragnar G. Braaten,
sonur þeirra hjóna, kemur heim, er
matur á liorð borinn. Ég gleymi á-
vaxtaskálinni áðurnefndu yfir hin-
um ljúffengu réttum. Að máltíðinni
lokinni, stend ég uþp, sæll eins og
sjö vetra gamall hrútur, sem nærst
hefur á nýsleginni há.
Frúin tilkynnir mér, að haðið l)íði
mín. Ég þakka, fcr upp á loft og
skola af mér skítinn, rölti niður 20
mínútum síðar, tárhreinn og mjalla-
hvítur, sem engill. Rúmið er til reiðu,
þegar niður kemur. Ég hýð góða
nótt, afklæðist, legg kollinn á kodd-
ann og sofna værum svefni.
Kl. 11 næsta morgun rís ég úr
rekkju, sæll eftir svefninn. 1 fyrsta
skipti á ferðalagi mínu er ég vel út
sofinn. Ég snæði hjá frúnni. Við
röbbum saman um heima og geima.
Um 12 leytið lcgg ég af stað í borg-
ina. Áður cn ég fer tjáir frúin mér,
að þeim hjónum sé sönn ánægja af
að hafa mig sem gest sinn, meðan
ég sé í Osló, og ég skuli ekki hafa
hinar minnstu áhyggjur út af vistar-
veru. Ég þakka þetta góða l)oð.
Kl. 12,20 er ég aftur á Karl Johans-
gate með háskólann á vinstri hönd,
en Þjóðleikhúsið á ])á hægri. Kon-
ungshöllin er að baki við enda göt-
unnar, en framundan er Grand
Hotel og Stórþinghúsið.
Ég rölti áfram í gegnum Stiulenter-