Hvöt - 30.04.1949, Blaðsíða 17

H V ö T
15
lund, meðal stórhj'sanna og gapi og
góni á allt og alla, eins og öræfa-
búi, sem kemur í kaupstað i fyrsta
sinn.
Ferðinni er heitið til skrifstofu
N. G. U. við Bernt Ankersgate 5.
Ég kemst þangað klakklaust og fæ
þær upplýsingar, sem mig vantar.
N. G. U. hefur ekkert með mótíð í
Örstavik að gera, heldur félagsskap-
ur, sem nefnist „Det norske Total-
avholdsselskaps Ungdomsforbund“,
(D. N. T. U.). Mér er sagt, að skrif-
stofa þessa bindindissambands sé
við Möllegate 24. Ég spyr um síma-
númerið þar, hringi þangað í snatri
og fæ að vita, að skrifstofustjórinn,
að nafni. Hárneland, sé ekki við, en
ég geti fundið hann kl. 14 næsta dag
á skrifstofunni. Að fenginni þessari
vitneskju hyggst ég að finna cand.
philol. Hallvard Mageröy, form.
N. S. U. A. (Norges Studerande
Ungdoms Afholdsforbund), norska
skólasambandsins. Það er fremur
langt til Uranienborg terrassa 1, en
þar býr hann. Ég þramma aftur eftir
Karl Johansgate fram hjá konungs-
höllinni, út úr hjarta borgarinnar.
Ég hef' ekkert upp úr þessari för.
Mageröy er ekki heima, ekki einu
sinni i Oslo.
Næsta dag kl. nákvæmlega 14 kem
ég í skrifstofu D. N. T. U. Hár fyrir-
mannlegur maður, dökkur yfirlitum,
tekur á móti mér. Þetta er Hárneland.
Handtak hans er festulegt og hlýlegt,
sem og málfar hans. Hann segir mér,
að aðalstöðvar D.N.T.U. séu í Þránd-
heimi, að inótið hafi verið undir-
búið þar, og þeir þar norðurfrá hafi
ekkert látið sig vita um komu mina,
og hann hafi þar af leiðandi ekkert
hugsað fyrir farmiðum til örsta-
vikur.
Ég bölva í hljóði, en spyr, hvort
ekki sé hægt að bjarga þessu nú.
Hann svarar, að það geti orðið erfitt,
því að nú fari margir burt úr borg-
inni i sumarfrí, allar lestir séu yfir-
fullar. „En það skal takast, verður
að takast“, bætir bann við, tekur
hatt sinn og bendir mér að koma
með sér. Við förum á Statsbanenes
Reisebyrá (Ferðaskrifstofu ríkis-
járnbrautanna). Hárneland talar
nokkra stund við afgreiðslumanninn,
sem er allur af vilja gerður til að
hjálpa okkur. Eftir ýtarlega rann-
sókn og snúninga fæ ég farmiðann.
Við þökkum manninum liðlegheit-
in og förum. Ég eyði seinni hluta
dagsins i flæking um borgina og'
kvöldinu hcima hjá Hárneland.
7. júlí rennur upp. Það eru tveir
dagar til brottfarar. Nokkrir skýja-
hnoðrar svífa um himinhvolfið og
syggja við og við á sólina. Ég nota
daginn til að litast frekar um í horg-
inni. Fyrir hádegi skoða ég National-
galleriet (Þjóðlistasafnið), ásamt
nokkrum Svíum, sem ætla á mótið í
örstavik. Eftir hádegi rölti ég um í
Frognerskemmtigarðinum og skoða
hin miklu listaverk Gustavs Vige-
lands. Kl. 1(5 er ég á Holmenkollen.
Ég fer upp í turninn, sem ber hæst
á hæðinni, og stari út yfir borgina.
Langt í norðri sjást snævi þaktir
fjallatindar, teygja sig tígulega til
himins. Þegar ég kem heim á Sme-
stadsvei um kvöldið, segi ég frúnni
frá afreksverkum mínum.
Hún lætur vel vfir. Braaten