Milli mála - 2019, Blaðsíða 191

Milli mála 11/2019 191
MATÉO MAXIMOFF
Ég smeygði mér í kjólinn og fór berfætt út. Ég hafði rétt fyrir mér.
Igruska var kominn. Hann stóð tveimur eða þremur metrum frá mér
og ég gat séð andlit hans í tunglskininu. Hann hafði aldrei verið
svona myndarlegur. Óttinn gufaði upp. Hann sagði ekkert en gaf
mér merki um að fylgja sér. Ég elti hann. Nú var hann húsbóndi
minn. Ekkert komst að nema ég og hann á þessu andartaki, ekki
fjölskyldan eða afleiðingar þess sem við gerðum nú. Ég var orðin sví-
virt stúlka, jafnvel þótt maðurinn sem ég hljópst á brott með væri
heitmaður minn.
Hversu lengi varði þessi þögla ganga? Ég hef ekki hugmynd um
það. Mér fannst henni aldrei ætla að ljúka. Við fórum inn í skóg þar
sem Igruska hafði bundið hest við tré. Hann losaði hestinn, sneri sér
að mér og sagði við mig:
–Komdu, við förum heim!
Ég bað ekki um neinar skýringar. Höfðum við ekki verið sam-
mála um að hann kæmi að ná í mig í þetta eina skipti sem við töl-
uðum saman? Hafði hann ekki beðið mig um að vera tilbúin? Ég var
það og þegar öllu var á botninn hvolft var ég hvorki fyrsta eða síðasta
stúlkan sem var numin á brott. Pabbi Igruska myndi borga sekt. Ég
yrði smánuð, ég yrði kölluð gála. En ég var tilbúin að taka afleiðing-
unum ef ég fengi að vera með manninum sem ég elskaði.
–Mameliga, farðu á bak!
–Hjálpaðu mér!
Hann gerði það. Ég ríghélt í brúðuna, það var hún sem tengdi
mig í raun við Igruska. Hann snaraði sér á bak hestinum fyrir aftan
mig, greip um tauminn og tók svo utan um mig. Þetta var í fyrsta
sinn sem hann snerti mig og ég verð að segja að mér fannst það gott.
–Við verðum um klukkustund á leiðinni heim.
Hesturinn brokkaði af stað en fór síðan hraðar og hraðar. Ég var
svo ringluð að ég vissi ekki hvað ég átti að halda. Ég lét leiða mig
áfram. Hvað annað gat ég gert? Og hafði ég ekki beðið þessarar
stundar í þrjá mánuði? Ég hafði misst allt tímaskyn. Ég vissi að það
var komið fram yfir miðnætti en hafði ekki hugmynd um hversu
langt var þangað til sólin kæmi upp. Það er satt að það var tunglskin
þótt tunglið feldi sig stundum bak við skýin. Igruska stýrði hestinum
af öryggi. Hann vissi hvert ferðinni var heitið.